Сімволіка валасоў

Валасы — адзін з інфармацыйных каналаў чалавека, які здаўна лічыўся цэнтрам жыццёвых сіл.

 Акрамя таго, валасы з'яўляюцца найважнейшым правадніком касмічнай энергіі да нашага арганізма. Рука прымае прыроднае цяпло і пераўтварае яго ў энергію тварэння, выбудоўваючы вакол нас свет матэрыяльных каштоўнасцяў; вока прымае касмічнае святло і трансфармуе яго ў энергію духоўных пошукаў чалавека і стварэнне нематэрыяльных каштоўнасцяў; а валасы — гэта струмені жыватворнай стыхіі вады, якая напоўнена энергіяй апладнення.

 У пэўным сэнсе валасы можна па сваёй значнасці параўнаць з крывёй. Кроў нясе ў сабе структурную памяць пра нашых далёкіх продкаў. Валасы захоўваюць у сабе гісторыю пераўвасабленняў чалавечага роду і рэінкарнацыі ўсіх яго прадстаўнікоў.

 Не выпадкова таму ў кожнай беларускай сям'і яшчэ зусім нядаўна існавала няўхільнае правіла: валасы кожнага пострыгу старанна збіралі і захоўвалі на працягу ўсяго жыцця чалавека, а пасля яго смерці хавалі разам з ім, зашываючы ў падушку. Вось чаму поўнае састрыжэнне валасоў прыраўноўвалася да акту сімвалічнай смерці яго гаспадара.

 Таму і ў вясельнай абраднасці нашага народа такая вялікая ўвага надавалася валасам нявесты, якая "памірала" для свайго роду і перараджалася ў абноўленай выяве ў прасторы роду свайго мужа.

 Усё гэта разам узятае дазваляе нам зразумець, чаму валасы сталі аб'ектам пільнай увагі ў абрадавай практыцы беларусаў і іншых славянскіх народаў, а таксама аказаліся тым рытуальным атрыбутам, вакол якога сфарміравалася мноства разнастайных забарон і прадпісанняў.

 Напрыклад, традыцыя катэгарычна забараняла прычэсваць валасы ў дзень Дабравешчання , але поле яе ўздзеяння распасціраецца і ў прастору штодзённасці. Калі ў грабеньчыку пасля прычэсвання засталіся валасы, выкідваць іх абы-куды строга забаранялася.

Аксана КАТОВІЧ, Янка КРУК.