Дэсманд Туту сыходзіць

Арцыбіскуп Дэсманд Туту, лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру і адзін з самых вядомых ураджэнцаў ПАР, абвясціў пра сваё рашэнне спыніць грамадскую дзейнасць.

У кастрычніку мінулага года, калі яму споўнілася 79 гадоў, арцыбіскуп заявіў, што скарачае свой працоўны графік да аднаго дня ў тыдзень, і паведаміў, што неўзабаве і зусім сыдзе на спакой.

Выступаючы па нацыянальным тэлебачанні ПАР, арцыбіскуп распавёў, як у апошнія гады яму стала ўсё цяжэй спраўляцца з працай. «Мне вельмі, вельмі пашанцавала ў тым, што

я атрымаў магчымасць унесці сваю малую лепту ў развіццё нашай новай, дэмакратычнай, цудоўнай і часам невыноснай нацыі», — сказаў ён.

«Прыйшоў час зменшыць абароты», — прызнаўся Туту і дадаў: ён хацеў бы мець больш вольнага часу, каб папіць гарбаты з жонкай, паглядзець крыкет або з’ездзіць у госці да ўнукам.

Змагар з апартэідам

Дэсманд Туту нарадзіўся ў 1931 годзе ў невялікім шахцёрскім гарадку ў Трансваалі. Спачатку ён вырашыў пайсці па слядах бацькі і стаць настаўнікам, але адмовіўся ад гэтай прафесіі пасля прыняцця ў 1953 годзе заканадаўчага акту, які ўвёў сегрэгацыі ў сістэме адукацыі ПАР.

Замест настаўнічанная Туту выбраў царкоўную кар’еру. Вялікі ўплыў на яго светапогляд аказалі святары Паўднёвай Афрыкі, якія не прымалі апартэід. Сярод іх былі і белыя паўднёваафрыканцы, у прыватнасці, біскуп Трэвар Хадлстоўн.

На працягу 27 гадоў, праведзеных Нэльсанам Мандэлам у турме, арцыбіскуп Туту рэзка выступаў супраць апартэіду. У 1984 годзе яму была прысуджаная Нобелеўская прэмія.

Пасля крушэння рэжыму апартэіду Мандэла прызначыў яго кіраўніком Камісіі праўды і прымірэння, які займаўся расследаваннем злачынстваў здзейсненых у гады апартэіду абодвума бакамі.

Дэсманд Туту стаў таксама першым чарнаскурым святаром, якія занялі пасаду арцыбіскупа Кейптаўне. Ён вядомы як рэзкі крытык прэзідэнта Зімбабвэ Роберта Мугабэ, ізраільскай палітыкі ў дачыненні Палесцінскай аўтаноміі і ірацкай вайны.