"Вольная студыя" – гэта мы"
17.12.2009
—
Новости Культуры
Запрашаем на сустрэчу з аўтарам і героямі. Прэзэнтацыя кнігі 18 сьнежня, у пятніцу, а 18:00. Менск. Палац мастацтваў. Вул. Казлова, 3
Алесь Краўцэвіч: “Шкада, што “Вольная студыя” выходзіць толькі раз на тыдзень”
Дзесяць гадоў для радыё – агромністы тэрмін, і тое, што “Вольная студыя” і сёньня – у этэры, сьведчыць пра яе высокі слухацкі рэйтынг. Кожную “Вольную студыю” я чакаю, і нават шкадую, што яна выходзіць толькі раз на тыдзень. Гэтая перадача наталяе маю прагу кантактаваньня са сьветам беларускай культуры.
Міхась Скобла: Раскоша размовы, альбо VS – МЫ
За 11 гадоў у этэр выйшла больш за 500 перадачаў. У кнізе іх толькі 50. І гэта была найбольшая пакута – выбраць кожную дзясятую. Цэлы год я перачытваў знаёмыя тэксты, перабіраў, вымяркоўваў, роспачна разумеючы, што, каб выдрукаваць іх усе, патрэбен як мінімум дзесяцітомавік. Яны і цяпер не даюць мне спакою – яшчэ 450 гутарак, што так і засталіся на старых магнітафонных касэтах, на дысках і архіўных сайтах Радыё Свабода.
Аляксандар Лукашук: Quis es? Quis sum?
Каб зрабіць найлепшую ў сьвеце кнігу беларускіх гутарак пачатку XXI стагодзьдзя, трэба: нарадзіцца ў цэнтры Эўропы ў другой палове XX (бо калі раней – вы й вашы героі скончыце ў Гулагу ці на вайне, а калі пазьней – бяз вас пройдзе сьвята змаганьня за волю і незалежнасьць); атрымаць асалоду ад агульначалавечай спадчыны, але жыць сваёй мовай, сваёй культурай і сваёй гісторыяй (хоць вы й вашы героі ад гэтага ня станеце валадарамі жыцьця тут і цяпер)...
Алесь Краўцэвіч: “Шкада, што “Вольная студыя” выходзіць толькі раз на тыдзень”
Дзесяць гадоў для радыё – агромністы тэрмін, і тое, што “Вольная студыя” і сёньня – у этэры, сьведчыць пра яе высокі слухацкі рэйтынг. Кожную “Вольную студыю” я чакаю, і нават шкадую, што яна выходзіць толькі раз на тыдзень. Гэтая перадача наталяе маю прагу кантактаваньня са сьветам беларускай культуры.
Міхась Скобла: Раскоша размовы, альбо VS – МЫ
За 11 гадоў у этэр выйшла больш за 500 перадачаў. У кнізе іх толькі 50. І гэта была найбольшая пакута – выбраць кожную дзясятую. Цэлы год я перачытваў знаёмыя тэксты, перабіраў, вымяркоўваў, роспачна разумеючы, што, каб выдрукаваць іх усе, патрэбен як мінімум дзесяцітомавік. Яны і цяпер не даюць мне спакою – яшчэ 450 гутарак, што так і засталіся на старых магнітафонных касэтах, на дысках і архіўных сайтах Радыё Свабода.
Аляксандар Лукашук: Quis es? Quis sum?
Каб зрабіць найлепшую ў сьвеце кнігу беларускіх гутарак пачатку XXI стагодзьдзя, трэба: нарадзіцца ў цэнтры Эўропы ў другой палове XX (бо калі раней – вы й вашы героі скончыце ў Гулагу ці на вайне, а калі пазьней – бяз вас пройдзе сьвята змаганьня за волю і незалежнасьць); атрымаць асалоду ад агульначалавечай спадчыны, але жыць сваёй мовай, сваёй культурай і сваёй гісторыяй (хоць вы й вашы героі ад гэтага ня станеце валадарамі жыцьця тут і цяпер)...