У вас эльфы не пражываюць?

Некаторыя з'явы навакольнага свету здаюцца нам настолькі зразумелымі і натуральнымі, што практычна ні ў каго не выклікаюць жадання дакапацца да іх сутнасці. Між тым, нават у простых на першы погляд рэчах часта схаваны нейкі падвох... Пра некаторыя з іх і пойдзе гаворка ніжэй.

Саркафаг для чарвяка

Ці ведаеце вы, што жамчужына з'яўляецца ў ракавіне з пясчынкі, якая трапіла туды зусім не выпадкова? Гэта — прыгожая легенда прадаўцоў, якія ахінулі свой тавар рамантычным флёрам. Мы любуемся перламі, не ведаючы, што самая цудоўная жамчужына — гэта ўсяго толькі перламутравы саркафаг для чарвяка.

Жэмчуг нараджаецца, калі ў сярэдзіне ракавінак памірае малюсенькі паразіт, які прабраўся туды скрозь створкі, каб паесці мяса малюска. Ізалюючы пагрозу, малюск пачынае пакрываць яго пластамі перламутру. І так да канца жыцця. Яшчэ больш жорсткім здаецца спосаб вытворчасці культываванага жэмчугу, які ў 1900 г. запатэнтаваў японец Какочы Мікімота пасля 20-ці гадоў даследаванняў. Бо, каб атрымаць жамчужыну — гэты знак бязгрэшнасці, — здзяйсняюць форменнае згвалтаванне слабай вустрыцы. Двухгадовых жамчужніц зманам прымушаюць паслабіць ціск створак, змяшчаючы ў цёплую ваду, а калі ракавіны прыадчыняюцца, робяць пракол у ганадах (рэпрадуктыўных органах малюска) і змяшчаюць туды затраўку. Часцей за ўсё гэта адпаліраваная пацерка з ракавінкі і 2-міліметровая пласцінка з эпітэлію мантыі іншай вустрыцы, якая стымулюе выпрацоўку перламутру. Цэлых тры месяцы потым далікатныя жамчужніцы апраўляюцца ад гэтай секунднай аперацыі, а многія нават гінуць. Між тым, Мікімота зусім не думаў, што яго бізнэс жорсткі. Ён, былы прадавец локшыны з гароднінай, толькі лічыў, што ўсякі, нават самы бедны, японец павінен атрымаць магчымасць любавацца прыгажосцю, валодаць ёю і насіць яе.

Шукайце эльфаў!

Перад тым, як пабудаваць нешта ў Ісландыі, неабходна праверыць тэрыторыю на наяўнасць эльфаў. Гэта не жарт, а закон: калі вы жадаеце атрымаць дазвол на будаўніцтва ў Ісландыі якога-небудзь буйнога аб'екта, будзе гэта фабрыка, дарожная развязка ці гандлёвы цэнтр, вы павінны даследаваць тэрыторыю на наяўнасць эльфаў.

З такой праблемай сутыкнуліся, напрыклад, уладальнікі кампаніі Аlсоа, якія вырашылі пабудаваць у Ісландыі металаплавільны завод. Аlсоа было паведамлена, што яны могуць будаваць усё, што заўгодна, на набытай імі зямлі, але толькі пасля таго, як урадавы эксперт даследуе тэрыторыю і выдасць заключэнне аб тым, што на ёй не жыве "таемны народзец". Гэта даволі дзіўна, але ў Ісландыі 54% насельніцтва не адмаўляе існаванне эльфаў, 8% безумоўна верыць у іх, а 3% сцвярджае, што могуць бачыць іх або адчуваць іх прысутнасць! Калі пабудаваць фабрыку або іншы буйны аб'ект на зямлі, у якой жывуць эльфы, міфічныя істоты нібыта так хвалююцца, што страчваюць розум і вар'яцеюць, што, у сваю чаргу, вядзе да самых жудасных наступстваў: катастроф, разбурэнняў, смерцяў людзей. Не асабліва важна, ці верыць у існаванне эльфаў урад Ісландыі, але, калі ў іх верыць народ, з гэтым нельга не лічыцца. Таму эксперты выдаюць заводам адпаведныя даведкі, і людзі ідуць працаваць на такія прадпрыемствы са спакойным сумленнем.

Кава — чорная атрута

Кафеін, які змяшчаецца ў кубачку кавы, які вы выпіваеце для бадзёрасці, на працягу доўгіх гадоў "распрацоўваўся" раслінамі ў якасці абароны ад кузурак.

Уздзеянне кафеіну на чалавека складаецца ў блакіраванні вызначаных рэцэптараў у мозгу і іншых органаў, што выклікае працэсы, у выніку якіх вырабляецца адрэналін. Адрэналін выкідваецца ў кроў, павялічваючы колькасць сардэчных скарачэнняў, і павышае артэрыяльны ціск. Што датычыцца кузурак, то дзеянне кафеіну паралізуе і забівае іх. Так што можна сказаць, што ваш кубачак кавы для бадзёрасці — нешта накшталт вадкай мухабойкі. Дарэчы, хоць кафеін не лічыцца ядавітым для чалавека, у вялікіх дозах (10 грамаў) чыстае рэчыва для яго смяротнае.

Да мяне, гаспадар!

Коткі мяўкаюць толькі для прыцягнення ўвагі чалавека. Гук "мяў" быў прызначаны прыродай для таго, каб маленькія кацяняты маглі клікаць сваю маці. Вырастаючы, кацяняты павінны перастаць яго выкарыстоўваць. Дарослыя дзікія коткі, якія жывуць у натуральным асяродку, не мяўкаюць ніколі. Аднак падчас прыручэння коткі дайшлі да высновы, што іх інфантыльнае "мяў" найбольш эфектыўна дзейнічае на іх гаспадароў: гук гучыць досыць жаласліва і досыць гучна. Мяўканне стала ўніверсальным спосабам зносін дарослых котак і катоў з чалавекам. Кантактуючы адна з адной, коткі не мяўкаюць.