Шапавальства можна зрабiць візітоўкай Дрыбінскага раёну

• TUT.BY

Вось столькі воўны спатрэбіцца на адзін мужчынскі валёнак

Шапавальства – рамяство з сакрэтам, які шапавалы ня згодныя былі дзяліць з акаляючымі. Таму яны распрацавалі сваю мову – “картушніцкі лемязень”, у якой амаль 1000 словаў, нікому апроч як сапраўдным картушнікам не зразумелых. Дзіўна, але і сёння шапавалы Дрыбінскага раёну добра ведаюць гэты “лемязень”.

Мы пабывалі ўжо ў шматлікіх районах, пазнаёміліся з такімі аб’ектамі нематэрыяльнай спадчыны нашай краіны, як абрад “Цары” (в.Семежава), “Жаніцьба Цярэшкі” (ваколіцы Лепеля), “Юраўскі карагод” (в.Пагост), “Вясельны каравай” (в.Моталь), “Русалле” (в.Загалле), традыцыі ганчарства ў в.Гарадная Столінскага раёну. Але па меркаванні ўсіх удзельнікаў экспедыцый дрыбінскія валёнкі – гэта самы ўнікальны аб’ект, з якога можна і варта стварыць непаўторны турыстычны прадукт, што патэнцыяльна можа прывабіць не толькі беларускіх, але і замежных турыстаў. На сённяшні момант валёнкі з’яўляюцца рэальным прэтэндэнтам на ўключэнне ў Спіс нематэрыяльнай спадчыны ЮНЕСКА. І не толькі валёнкі. Шпаркія дрыбінскія працаўнікі сферы культуры прапанавалі ўвазе ЮНЕСКА і мясцовыя лапці, бо і яны тут – своеасаблівыя. А апроч таго на Дрыбіншчыне вырабляюць лялькі-абярэгі для розных момантаў у жыцці, а яшчэ там ладзяць “Дрыбінскія таржкі”, на якіх Вас гасцінна сустракае мясцовы герой – Дрыбша (мы вырашылі, што гэта – скарочанае ад “Дрыбінскі шапавал” – падобна, праўда ж?), а яшчэ… Але ўсё гэта - тэмы для іншай размовы.

Кожная лялька стваралася на пэўны момант з жыцця чалавека

Вернемся да картушнікаў і валёнкаў. Каб шапавальства стала візітоўкай Дрыбінскага раёну, трэба крыху папрацаваць, а менавіта – стварыць якасны турыстычны прадукт. Такі прадукт павінен уключаць у сябе ўвесь цыкл стварэння валёнкаў – ад развядзення авечак да набыцця саміх валёнкаў. То бок турыст павінен прыехаць напачатку на ферму па развядзенні авечак, пазнаёміцца з яе працай, паназіраць за авечкамі. Потым можна паназіраць за працэсам састрыгання воўны. Далей – як воўну чэшуць. З пачэсанай воўнай турыст перамяшчаецца непасрэдна да шапавалаў. Там яго чакае майстар-клас ад сапраўднага “картушніка”, які на вачах турыста - а яшчэ лепш – разам з турыстам! - вырабляе валёнак. Несумненна, пад уражаннем ад майстар-класу турыст ідзе ў краму, дзе яго чакае вялікі выбар – магеркі, рукавічкі, валёнкі на любы густ і памер. А калі не знойдзецца адпаведных – можна замовіць валёнкі сваёй мары з любым аздабленнем. Чым не унікальны турыстычны прадукт? Безумоўна, гэта можа прывабіць у Дрыбінскі раён любых турыстаў – і беларускіх, і замежных. Варта толькі крыху папрацаваць, і нашай краіне будзе чым ганарыцца.

Валёнкі, рукавіцы і прылады працы шапавалаў

Дрыбінскія лапцікі

Нарыхтоўкі для валёнкаў

У працэсе стварэння валёнка

На слабыя месцы падкладалі яшчэ воўны

Воўна павінна быць ужо пачэсаная

Без жаночай рукі нават і шапавалам цяжкавата

Сціплы стол картушніка

Ах, валёначкі з Дрыбінскай староначкі