"Худы, у акулярах, з сінякамі пад вачыма..."

Учора быў 256-ы дзень у годзе. Можа, гэта вам ні пра што і не скажа, а вось праграмісты адзначалі 13 верасня сваё прафесійнае свята. Менавіта 256 лічбаў можна закадзіраваць з дапамогай аднаго байта. Сёння стварэннем праграм для Парка высокіх тэхналогій у нашай краіне займаецца каля 10 тысяч чалавек. Відавочна, ёсць каму адзначаць. Пра гэтую прафесію ўжо склалася пэўнае ўражанне. Мы паспрабавалі высветліць, як уяўляюць сабе тыповага праграміста жыхары Мінска.

— Адразу ўзнікае асацыяцыя з маладым хлопцам, які носіць акуляры, пастаянна слухае плэер і цягае з сабой торбу з ноўтбукам. Стасункі мае ў асноўным з моладдзю, бо сам часцей за ўсё да яе належыць.

— Разумны, шмат часу праводзіць за камп'ютарам. Гэта, па-мойму, вельмі важная прафесія, але мой сын не праграміст, таму больш нічога сказаць не магу.

— Гэта чалавек з сінякамі пад вачыма ад напружанага ўглядання ў манітор. У яго дома ці на працы заўжды беспарадак, а значная частка жыцця праходзіць у прагляданні інтэрнэт-старонак.

— Доўгавалосы, неразлучны з прыладай сваёй працы — ноўтбукам, прасунуты, вельмі адкрыты і камунікабельны.

— Мне здаецца, што ён любіць актыўна адпачываць, добра ведае сваю прафесію. Гэта чалавек будучыні.

— Худы, апрануты ў світар і джынсы, бледны. Але гэта вельмі цікавыя людзі з нестандартнымі хобі.

— Праграміст — гэта чалавек, які карыстаецца якой-небудзь праграмай.

Наколькі справядлівае ўяўленне навакольных пра прафесію праграміста, яго заняткі і знешні выгляд, мы пацікавіліся непасрэдна. Адказ на пытанне, што думаюць самі праграмісты пра нестандартныя хобі, сваю вялікую адказнасць перад будучыняй і сінякі пад вачыма, вырашана было шукаць у Беларускім дзяржаўным універсітэце інфарматыкі і радыёэлектронікі. Групка студэнтаў-праграмістаў засела на лавачцы ў чаканні чарговай лекцыі. Тут іх і заспелі цікаўныя журналісты.

Аляксей, Сяргей, Пірат (назваўся так :), Віталь, Руслан, Валера і Пашка пасля просьбы назваць свае імёны, на ўсялякі выпадак удакладнілі:

— А нашы нікнэймы не падыдуць?

Усе хлопцы вучацца на першым курсе па спецыяльнасці "Радыёэлектронная абарона інфармацыі".

Згодна з апытаннем, уражанне пра праграміста склалася наступнае. Наконт хударлявага доўгавалосага хлопца, які не сочыць за модай, нашы субяседнікі выказалі згоду. Нават сінякі пад вачыма палічылі вельмі верагоднай дэталлю.

— І што, у вас зусім няма модных праграмістаў?

— Можа і ёсць, але гэта не з нашай групы, — адазваўся хлопец у паласатай кашулі.

— Не ведаю, вось я не падыходжу пад гэты стэрэатып, — заспрачаўся яго аднакурснік.

Што наконт характару? Згадзіліся з тым, што праграмісты вельмі разумныя і валодаюць прафесіяй, але не заўсёды бываюць камунікабельнымі. А вось адпачываюць праграмісты сапраўды актыўна: займаюцца спортам, бавяць час у клубах і ездзяць у лес, каб падыхаць свежым паветрам і ненадоўга забыцца на камп'ютар. Прынамсі, так сказалі нашы суразмоўцы.

Да таго ж, "гуру клавіятуры" і досыць адказныя.

— Мы б яшчэ што-небудзь расказалі, калі б вы нас адпрасілі з лекцыі. Нам ужо пара ісці, — заспяшаліся хлопцы.

Ганна ГАРУСТОВІЧ, Уладзіслаў КУЛЕЦКІ.