У сферы ЖКГ раёна працуюць цэлымі сем’ямі

“Наталля Сімчанка, працаўнік па комплекснай уборцы і ўтрыманню домаўладанняў УКП “Жылкамгас” ужо на працягу 20 гадоў сочыць за “знешнім выглядам” Хоцімска”. Гэта словы з майго артыкула, які пісаўся пару гадоў, якраз да прафесійнага свята. І вось праз колькі часу кандыдатуру Наталлі Іванаўны, як аднаго з адказных працаўнікоў, кіраўніцтва арганізацыі зноў прапануе для публікацыі. Гэты аргумент не можа не радаваць.
У сферы ЖКГ працуюць сем’ямі, і Сімчанкі яркі таму прыклад.

Глава сямейства сёння на заслужаным адпачынку, да гэтага працаваў цесляром “Жылкамгаса”. Усе чатыры дачушкі працуюць у гасцініцы “Бераг”, нават зяць працуе ў сферы ЖКГ. Мабыць, няшмат сем’яў знойдзецца, каб вось так, цэлым сямейным падрадам, працаваць у адным прадпрыемстве. На пытанне: супадзенне гэта ці пайшлі па бацькоўскіх стапах, малодшыя Сімчанкі толькі ўсміхаюцца. Дарэчы, яны прызнаюцца, што падобнае пытанне ім задаюць не ўпершыню.
Адзін мудры філосаф сказаў: хочаш навесці парадак ва ўсім міры — спачатку пачні са свайго дома. З гэтым згодны і мае героі.
— Бацькі нас з дзяцінства прывучалі да працы. Мы з сёстрамі заўжды дапамагалі па дому, былі свае абавязкі. “Беларучкамі” нас дакладна нельга назваць. А, калі ты прывучаны да фізічнай працы з дзяцінства, то і на рабоце любую даручаную справу будзеш імкнуцца выконваць максімальна адказна, — расказвае самая малодшая, Кацярына.
Сапраўды, у гэтай сям’і з адказнасцю адносяцца да парадка не толькі свайго дома, але і ўсяго горада ў цэлым. Гэтаму тут вучаць з маленства. Убачыўшы смецце ці нават невялікую паперку на вуліцы, унукі Наталлі Іванаўны пачынаюць разважаць аб тым, што гэта вельмі дрэнна – забруджваць горад, у якім жывеш.
— Безумоўна, непрыемна і крыўдна, калі людзі, не разабраўшыся пачынаюць вінаваціць працаўнікоў ЖКГ у любых непрыемнасцях. А самі часам нават каля свайго дома прыбраць не жадаюць, маўляў, няхай гэта зробяць дворнікі, — дзеліцца Наталля Іванаўна.
Сапраўды, людзі многае ўмеюць і многае асвоілі, але вось сачыць за чысцінёй вакол сябе часам забываюць. А можа, калі кожны з нас не будзе абыякавым да таго, што адбываецца вакол — наш горад стане яшчэ лепш? Менавіта такое пажаданне напрыканцы прагучала ад Наталлі Сімчанка.

Вольга Зайцава