У першы дзень новага года каля нашага дома, пасля абеду я ўбачыла чырвона-белую карэту. У яе быў запрэжаны шэры конь. Побач стаяла Баба-Яга. гаспадыня раз-пораз нешта давала каню з рукі, мабыць, падкормлівала. Я глядзела ў акно на гэтую маляўнічую кампанію і думала: “Чаго яны мерзнуць тут? Чакаюць, хто пажадае пракаціцца? Дык надвор’е не тое…”. Стаялі яны так доўга, а я ўсё цікавала, чым закончыцца зімовае чаканне. Неўзабаве да іх падышла жанчына з дзяўчынкай, яны сфатаграфаваліся на яркім фоне. Я думала: ці не вынесці ім чаю гарачага? Да іх накіраваліся мужчына з дачкой, тая пагладзіла коніка. А тут з’явіўся і той, каго чакалі: галоўная дзеючая асоба Новага года: Дзед Мароз з мехам падарункаў. Госці сфатаграфаваліся з ім, а дзяўчынка атрымала ад добрага дзеда цукеркі. Ля магазі-на “Ласунак” маладыя людзі таксама скарысталі гэты маленькі, але яркі навагодні эпізод для фотаздымка. Дзед Мароз і Баба-Яга селі ў карэту, памахалі ўсім і паехалі. Куды? Ну, напэўна, каго-небудзь парадаваць.
Раіса Хвір,
г. Нясвіж.