Пра "Хмелеўскіх валацуг" і свята, якое яны ладзілі

Мы амаль усе родам з вёскі. Хто часта, хто вельмі рэдка наведвае бацькоўскія ці дзедавы мясціны.

Не аднойчы заўважаў, што гараджане, якія ступаюць па родных сцежках, незаўважна пачынаюць размаўляць на мясцовым дыялекце.

А вось кіраўнік “Хмелеўскіх валацуг” Наталля Дырман не саромеецца мясцовай гаворкі не толькі на малых, але і вялікіх сцэнах.

Яе гурт і дзеткі з “Дараносіцы”, наймалодшанькай з якіх толькі чатыры гадкі – таксама.

Падчас свята я пазнаёміўся са шматлікімі гасцямі не толькі з суседніх раёнаў, але і з мінчанамі, якія спецыяльна прыехалі ў Хмелева, каб насамрэч адчуць каларыт вясковай гаворкі, пазнаёміцца з традыцыямі гэтай мясціны, новым абрадам ваджэння карча. Абрад, узніклы на Палессі.