Штучна павялічваць кошт будаўніцтва камерцыйнага жылля пакуль немэтазгодна

Менавіта такую думку выказаў карэспандэнту "Звязды" дырэктар рыэлтарскай кампаніі "Віва Кансалт" Юрый Жаркоў. А справа ў тым, што крыху раней старшыня Мінгарвыканкама Мікалай Ладуцька прапанаваў забудоўшчыкам камерцыйнага жылля пакрываць яшчэ і выдаткі на забудову інжынерна-транспартнага сектара.

Сваю пазіцыю мэр сталіцы тлумачыў тым фактам, што калі ў горадзе былі магчымасці, то будаўніцтва інжынерна-транспартнай інфраструктуры фінансавалася з мясцовага бюджэту. А ў выніку асобныя грамадзяне будавалі сабе другія і нават трэція кватэры па льготным кошце без уліку гэтых затрат. Цяпер у Мінску існуе пэўны клас уласнікаў, у якіх ёсць каля 50 тысяч "другіх" кватэр. Сёння гарадскія ўлады прапануюць будавацца багатым нечаргавікам па рэальным кошце, які з улікам выдаткаў на інжынерна-транспартную інфраструктуру складзе не менш 2 тысяч долараў у эквіваленце за квадратны метр.

Наш сённяшні эксперт Юрый Жаркоў адзначае, што практыка сумеснага фінансавання інжынерных сетак горадам і камерцыйнымі забудоўшчыкамі дзейнічае ўжо і цяпер. Існуюць праекты, напрыклад, у раёне вёскі Сухарава, дзе вядзецца комплекснае будаўніцтва жылых дамоў. У гэтым месцы больш 10 дэвелапераў будуюць каля 15—20 жылых дамоў. Да кожнага такога дома неабходна падвесці магістральныя сеткі, якія будуць належаць менавіта гораду. У гэтым выпадку кожны заказчык часткова ці цалкам фінансуе будаўніцтва такіх сетак гораду. Такая практыка ўжо існуе і, гэта не навіна. Яшчэ да пачатку будаўніцтва жылых дамоў камерцыйныя забудоўшчыкі дамаўляюцца з гарадскімі ўладамі аб долі фінансавання падобных аб'ектаў.

Аднак калі камерцыйным забудоўшчыкам прапануюць абавязкова фінансаваць будаўніцтва ўсёй сацыяльнай інфраструктуры вакол жылых дамоў, то гэта будуць ужо крыху іншыя і сапраўды вялікія затраты. Пра якія дадатковыя сумы можа ісці гаворка? Папярэдне падлічыць даволі цяжка. У першую чаргу гэта залежыць ад аб'ёмаў жыллёвай забудовы. Калі забудоўшчык узводзіць 10 жылых дамоў і плюс адзін дзіцячы садок, то гэта будзе біць па кішэні інвестыцыйнай кампаніі не так моцна. А калі дробны забудоўшчык будуе адзін жылы дом, а яму прапануюць пабудаваць яшчэ і нейкі сацыяльны аб'ект?..

Камерцыйныя забудоўшчыкі сёння ў сталіцы будуюць не толькі элітнае і дарагое жыллё, але і стандартныя дамы масавай забудовы эканом- і камфорт-класаў, дзе квадратны метр прапануецца кліентам не даражэй за 1,5 тысячы долараў. Павялічваць штучна кошт такога жылля цяпер немэтазгодна, бо яго проста не будуць набываць, упэўнены Юрый Жаркоў.

Панэльныя дамы такога класу зараз у Мінску на рынку каштуюць каля тысячы долараў, а каркасныя — 1200—1300 долараў за квадратны метр агульнай плошчы. Сярэднестатыстычны спажывец такога жылля сёння не мае дастаткова сродкаў, каб набываць (будаваць) кватэры па кошце каля 2 тысяч долараў за квадратны метр. Выкарыстоўваць доўгатэрміновыя крэдыты банкаў звычайным кліентам будзе цяпер таксама складана, бо яны пакуль вельмі дарагія.

Што адбудзецца, калі на камерцыйных забудоўшчыкаў усё ж такі паспрабуюць ускласці фінансаванне і сацыяльных аб'ектаў у поўным памеры? Юрый Жаркоў лічыць, што гэтага не будзе без павелічэння ўзроўню дабрабыту, бо інакш буйныя забудоўшчыкі пачнуць звужаць сваю прысутнасць на рынку масавага будаўніцтва жылля, а дробныя кампаніі ўвогуле знікнуць.