На роднай вуліцы Марка Шагала з'явіліся ягоныя ўспаміны і вершы
Да 130-х угодкаў мэтра, якія адзначаюцца гэтымі днямі ў Віцебску, платы ўздоўж Пакроўскай вуліцы вырашылі аздобіць незвычайным чынам — напісаць на іх цытаты з літаратурных твораў славутага мастака.
Тут, на маленькай віцебскай вуліцы, прайшло дзяцінства Марка Шагала. Але не ўсе ведаюць, што Марк Шагал займаўся і літаратурнай творчасцю. У кнізе ўспамінаў «Маё жыццё» ён згадваў: «Удзень і ўночы я складаў вершы. Іх хвалілі. І я думаў: «Пайду ў паэты…».
Розныя цытаты з гэтай кнігі і знайшлі візуальнае ўвасабленне на вуліцы, дзе сёння месціцца дом-музей Шагала. «Цытавалі» мэтра юныя віцебскія мастакі: распісваць платы даверылі студэнтам і вучням мастацкіх школ.
Яны ж зрабілі крэйдай і малюнкі ў «шагалаўскім» стылі - з фантастычнымі жывёламі і краявідамі Віцебска.
Што да вершаў, то іх Марк Шагал пісаў на рускай мове і на ідыш. Самыя раннія паэтычныя спробы не захаваліся, і з таго, што было напісана па-руску, да нашага часу дайшло няшмат. А вось на ідыш паэтычныя кнігі выдаваліся. На рускую мову з ідыша вершы Шагала перакладалі Леў Бярынскі, Андрэй Вазнясенскі і віцебскі паэт Давід Сімановіч. На беларускай Шагал прагучаў у перакладах Рыгора Барадуліна. Праўда, па-беларуску Марка Шагала на Пакроўскай вуліцы не прачытаеш — толькі па-руску.
7 ліпеня, у дзень народзінаў Шагала, адбылася не толькі прэзентацыя роспісаў. Па Пакроўскай вуліцы прайшло тэатралізаванае шэсце, а на падворку дома-музея Марка Шагала было арганізавана і традыцыйнае штогадовае свята «У гасцях у Марка і Бэлы». У гэты дом бацькі будучага мастака пераехалі ў 1900 годзе, і маляваць юнак пачаў менавіта тут — седзячы каля вакна ў сваім пакоі альбо на печы на кухні.
У 1999 годзе ў двары дома-музея адкрылі ці не самы рамантычны помнік Марку Шагалу. Віцебскі скульптар Валеры Магучы паказаў яго юнаком са скрыпкай у выглядзе палітры, на якой вобразы Віцебска плаўна пераходзяць у вобразы Парыжа — горада, дзе Марк Шагал правёў наступныя гады. З гэтым помнікам звязаная яшчэ адна мясцовая традыцыя: у яго дзень народзінаў скульптурнаму Шагалу заўжды надзяюць на галаву валошкавы вянок — як знак прыналежнасці да беларускай зямлі.
