Туга — занятак марны

Верш «Надпіс на няскончаным партрэце» Ганна Ахматава напісала ў далёкім 1912 годзе. Ён увайшоў у першы зборнік паэткі «Вечар», які быў выпушчаны выдавецтвам «Цэх паэтаў». Прапануем вашай увазе гэты твор на мове арыгінала:

О, не вздыхайте обо мне,

Печаль преступна и напрасна,

Я здесь, на сером полотне,

Возникла странно и неясно.

Взлетевших рук излом больной,

В глазах улыбка исступленья,

Я не могла бы стать иной

Пред горьким часом наслажденья.

Он так хотел, он так велел

Словами мертвыми и злыми.

Мой рот тревожно заалел,

И щеки стали снеговыми.

И нет греха в его вине,

Ушел, глядит в глаза другие,

Но ничего не снится мне

В моей предсмертной летаргии.

А вось як ён гучыць у перакладзе на беларускую мову, які зрабіла Таццяна Папова:

Ах, не ўздыхайце пра мяне,

Туга — занятак грэшны, марны.

Вось тут, на шэрым палатне,

Узнікла я так дзіўна-цьмяна.

Рук-крылаў хваравіты згіб,

У вачах маіх — усмех шалёны.

Не здолела б я іншай быць

У чаканні горкай насалоды.

Ён так хацеў, так загадаў,

Сказаўшы мёртва-злыя словы.

Мой рот трывожна запалаў,

На шчокі лёг налёт сняговы.

Бязгрэшна-вінаваты ён,

Сышоў, не мне глядзіць у вочы,

Але перадсмяротны сон

Мне больш нічога не прарочыць.

І напрыканцы некалькі слоў звычайных перакладаў:

Разгаціна — рогулина

Угнаенне — удобрение

Цюцька — собачка

Хістанне — качание, колебание

Стос — штабель, стопа

Татулька — папочка

Пралыгаць — пронизать

Выдаткаванне — расходование

Дасканаласць — совершенство.

На гэтым сёння ставім кропку. Спадзяюся, у наступны раз зноў нешта цікавае пашукаем.