Белы бусел у белым небе…

Гэты верш пра Уладзiміра Высоцкага напісаў Булат Акуджава. Нагадаем нашым чытачам некалькі радкоў з твора:

О Володе Высоцком я песню придумать решил:

Вот еще одному не вернуться домой из похода.

Говорят, что грешил, что не к сроку свечу затушил...

Как умел, так и жил, а безгрешных не знает природа…

А вось як гэты верш цалкам гучыць у перакладзе на беларускую мову, які зрабіў Міхась Булавацкі:

Пра Валодзю Высоцкага рвалася песня з душы:

Вось яшчэ аднаму не вярнуцца дадому з паходу.

Кажуць, быццам грашыў, быццам свечку не ў час патушыў.

Як умеў, так і жыў, а бязгрэшных не мае прырода.

Ненадоўга разлука, на міг, а затым чарадой

Адпраўляцца і нам па слядах па яго па гарачых...

Хай гучыць над Масквою ахрыплы яго барытон,

Ну а мы разам з ім пасмяёмся і разам паплачам.

Пра Валодзю Высоцкага песню пісаць я хацеў,

Але рукі дрыжэлі і з вершам матыў не радніўся...

Белы бусел маскоўскі на белае неба ўзляцеў,

Чорны бусел маскоўскі на чорную глебу спусціўся...

А цяпер некалькі слоў звычайных перакладаў:

издревле — спрадвеку

пряник — пернік

снаряжение — рыштунак

наряд — убор

очистки — шалупінне

бродяга — валацуга 

Ну, дастаткова на сёння, а ў наступны раз, спадзяюся, зноўку штосьці цікавае перакладзём.