Так натомлена сонца…

Сёння зноўку працягнем музычную тэму. Уласна кажучы, добрыя вершы самі просяцца, каб іх спявалі. І гэта не залежыць ад часу, калі яны былі напісаны. Яскравы прыклад таму — гэтыя знакамітыя радкі.

Утомленное солнце

Нежно с морем прощалось,

В этот час ты призналась,

Что нет любви.

Мне немного взгрустнулось

Без тоски, без печали.

В этот час прозвучали

Слова твои.

Расстаемся, я не стану злиться,

Виноваты в этом ты и я.

Утомленное солнце

Нежно с морем прощалось,

В этот час ты призналась,

Что нет любви.

Някепска яны гучаць і ў перакладзе на беларускую мову. Заплюшчыце вочы, узгадайце мелодыю і ўявіце, што вы знаходзіцеся каля самага блакітнага Чорнага мора:

Так натомлена сонца

Развіталася з морам,

Ты сказала з дакорам:

— Каханне — зман.

Ахінутыя сумам,

Без тугі, без адчаю

Твае словы гучалі.

Гусцеў туман.

Развітанне не шукае сэнсу,

Развітанне проста настае.

Так натомлена сонца

Развіталася з морам,

Ні цябе, ні дакору

Няма ў мяне.

Лірыка закончылася. Пачнём пакрысе звяртацца да прозы:

пузырь — бурбалка

невинность, целомудрие — цнота

мракобес — цемрашал

челюсть — сківіца

холст, лен — кужаль

согласие — згода

спичка — запалка

хромой — кульгавы

вред, ущерб — шкода

измена — здрада

подметка — падносак

краткость — сцісласць

тетрадь — сшытак

очки — акуляры

косяк — вушак

скамья — лаўка

ругательство — лаянка

каменщик — муляр

лакомство — ласунак

нужда, надобность — патрэба

На сёння дастаткова. У наступны раз, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.