Як жыць з мужам-бабнікам
Калі не ходзіць налева, то фліртуе на працы. Калі не фліртуе, то знаёміцца на вуліцах. Калі не знаёміцца на
Часцей за ўсё такія мужчыны — проста халерычнага тэмпераменту артыстычныя натуры, зусім не прагнуць здрады, а проста не спраўляюцца з уласным выбухным тэмпераментам.
То бок бабнік — гэта практычна хвароба. Невылечная. Але не смяротная. Накшталт хранічнага гаймарыту. Таму ладзіць істэрыкі і біцца патэльнямі у дадзеным выпадку — не выйсце. Не дапаможа. Роўна як і слёзы, павучальныя гутаркі і прагляд тэматычных тэлеперадач.
Так што калі ваш муж выпадкова (ці не выпадкова?) аказаўся бабнікам, вы можаце альбо кінуць яго, альбо — дзейнічаць з розумам.
1. Можаце паставіць пытанне рубам: ці я, ці іншыя жанчыны. Зрабіце гэта ва ўльтыматыўнай форме, Суправадзіце пераканаўчымі жэстамі і адпаведнай паставай, бабнікі — народ тэатральны і эфектныя выступы любяць. Хутчэй за ўсё ён ўпадзе на калені, пачне цалаваць вашы рукі і прысягне «больш ніколі».
Зразумела, праз пару месяцаў ён зноў сарвецца, але вы ўжо аб гэтым не пазнаеце — ён стане скрытны і асцярожны.
2. А можаце пытанне нават не ставіць. Проста кожны раз, калі ён з’яўляецца дадому ў стане ўсёпаглынальнага пачуцця віны і з прыпадкамі сумлення, выкарыстоўвайце іх у сваіх інтарэсах.
Усю зарплату — у вашыя рукі. А таксама даверанасць на машыну, кветкі, цукеркі і каву ў ложак… Будзьце ўпэўненыя, ён пагодзіцца на ўсё, бо бабнікі, як правіла, у сілу свайго артыстызму і любові да чыстага мастацтва, вельмі шчодрыя і сумленныя.
3. А яшчэ можна пайсці іншым шляхам: знаходзячыся разам у адной кампаніі, пачніце падаваць мужу то хустачку, то пігулачкі, то зубачыстачку, то сурвэтачкі. Як быццам кажучы суперніцам: «Забірайце, забірайце яго, толькі не забывайце цёпла хутаць, даваць таблеткі ад дыярэі, абавязкова мезім на ноч, і носік яму чысціце, а то ён храпе».
Невядома, як сам бабнік, а дзяўчынкі супакояцца.
А яшчэ можна мужа дома на ланцуг пасадзіць. Але гэта ўжо бесчалавечна.
velvet.by