Алесь Сакалоў. ***Мінулага перагарнуў гады...

Мінулага перагарнуў гады,
Усмешка асвятляла ўспаміны,
Плылі ў ружовай квецені сады,
І у блакіце хор спяваў птушыны
Пра прыгажосць гарэзлівай жанчыны,
Мінулага перагарнуў гады.

У верасні — дажджы і халады,
Разносіць вецер сумныя навіны,
У небе хмары — чорны знак нуды,
І па асфальце мокрыя машыны
Распырскваюць струменьчыкі вады,
У верасні — дажджы і халады.

Дождж плача, пакідаючы сляды,
Вятрыска дрэў разгойдвае галіны,
Ў траву павольна падаюць плады,
Зусім сівы, даўно немалады,
Стаю адзін ля восеньскай сцяжыны,
Дождж плача, пакідаючы сляды.

Мне да царквы — хвіліны дзве хады,
Я за парогам сціплае хаціны,
Гучаць званы — ўрачыстасцю краіны,
І пасвятлелі сёлы, гарады,
У Божы храм нясу свае правіны,
Да вечнасці — хвіліны дзве хады…