Казка пра прэм’ера Памідорскага і яго намеснікаў Сцяпашку, Пан‑пізу і Хамякова

У адной далёкай краіне жыў‑быў прэм’ер‑міністр Памідорскі. І былі ў яго тры намеснікі: старэйшы — Сцяпашка, сярэдні — Пан‑піза, малодшы — Хамякоў.

Жылі яны жылі і гора не ведалі, але тут здарыўся сусветны эканамічны крызіс. Сабраў Памідорскі сваіх намеснікаў і сказаў: — Часы наступілі зараз цяжкія, нам трэба шмат грошай. Так што едзьце вы ў замежныя камандзіроўкі, набярыцеся там розуму. Уздыхнулі намеснікі і раз’ехаліся ў розныя бакі. Сцяпашка паехаў у Маскву, Пан‑піза ў Польшчу а Хамякоў ва Украіну… Доўга яны там прабылі ў навучанні, але настаў час вяртацца на радзіму.

Сабраліся яны ў кабінеце прэм’ер‑міністра. Абвёў ён іх позіркам і пытаецца: — Ну што, расказвайце чаму навучыліся

Першым выйшаў наперад Сцяпашка і сказаў: — Я цэлы год пражыў у Маскве і тамашні народ навучыў мяне хітраму фокусу. Купляць тавар за адзін рубель, прадаваць за 10 і пры гэтым не атрымліваць прыбытку.

Другім казаў Пан‑піза: — У Польшчы я аб’ездзіў ўсе гарады і вёскі і навучыўся жыць і працаваць так, каб ніхто не ведаў ні як мяне завуць, ні чым я займаюся.

Апошнім выступіў Хамякоў: — Ва Украіне добрыя людзі навучылі мяне мастацтву казаць 10 гадзінаў запар так, каб ніхто не зразумеў, што я сказаў. Выслухаў сваіх намеснікаў Памідорскі, уздыхнуў і сказаў: — Ну вось як, як мне з такімі мудакамі выканаць бездэфіцытным бюджэт на 2010 год?