За што бярэцца – усё ўдаецца
Вуліца Набярэжная ў Галубіцы за апошнія гады значна папрыгажэла. Участкі са старэнькімі хатамі набылі новых гаспадароў з ліку жыхароў Міншчыны. Цяпер тут што ні дом, то “музей”. Вочы акругляюцца ад дэкаратыўных агароджаў, добраўпарадкаваных падворкаў і арыгінальных будаўнічых прыёмаў ва ўзвядзенні новых альбо рэстаўрацыі старых сядзіб. Прыемна так на душы становіцца, што вуліца дыхае новым жыццём.
Дом майстра Уладзіміра Гарбунова на Набярэжнай мы знайшлі хутка. Месца шыкоўнае: сядзіба схавана ў закутку ад дарогі, а мінуўшы гаспадарчы двор з курамі, выходзіш на ўлонне поймы Прыпяці. Вось дзе гаспадар знаходзіць творчае натхненне, прыдумляючы новыя эскізы самаробнай мэблі і іншых карысных рэчаў для быту! Закінуўшы спінінг, у чаканні рыбнага трафею якія толькі ідэі не прыходзяць у разумную галаву гэтага мужчыны!
Голас Уладзіміра Уладленавіча і рухі спакойныя. Разважлівы, негаваркі, сціплы мужчына не ганарыцца, не “крычыць” пра свае дасягненні. Але не трэба і пытаць – бачна, што кожны куток падворка аздоблены з густам. Каля невялікай градкі з сакавітым перцам дэкаратыўная міні-сажалка, а каля яе – безліч архітэктурных форм і вуллі з пчоламі. Паспявае гаспадар не толькі рыбаліць, але і мёд збіраць. Сам, як прызнаўся, не ўжывае пчаліную смакату, бо, напэўна, аб’еўся мёдам яшчэ ў юнацтве.
Сядзіба гэта, як высветлілася, бацькоўская, але ўсё цяпер у ёй па-сучаснаму, шмат дабудоўвалася і змянялася.
Спецыяльнасць Уладзімір Гарбуноў набыў рэдкую – вогнеўпоршчык. Быў заняты на вытворчасці прамысловых печаў для Мазырскага нафтаперапрацоўчага завода. Потым ездзіў за “доўгім рублём” у Расію. Гадоў дзесяць таму з жонкай Алай Мікалаеўнай вырашылі прамяняць жыццё ў Мазыры на вясковае, пераехалі ў Галубіцу. Тут і разгарнуў бурную дзейнасць гаспадар. Пачаў з бацькоўскай хаты. Потым да Уладзіміра Уладленавіча пачалі звяртацца аднавяскоўцы. Ды і тыя ж суседзі-мінчане, убачыўшы майстэрскія здольнасці мужчыны, сталі звяртацца з заказамі вырабіць з масіву дрэва разьбярныя лавы, крэслы, вешалкі, падстаўкі для кветак, печ, камін пабудаваць. Так што шмат заслуг па аздабленні сядзіб на Набярэжнай, ды і не толькі на ёй, на рахунку гэтага чалавека.
Для птушак Уладзімір Уладленавіч змайстраваў шпакоўні-домікі, сапраўдныя церамкі, дзе з задавальненнем селяцца і ўюць гнёзды пярнатыя. У сабакі Кузі на плоце прымайстраваны вензель: начальнік варты. Адразу становіцца зразумела, хто ў двары галоўны.
Перабудаваны хлеў стаў у двары лазняй. На земляным склепе для гародніны і марынадаў гаспадар узвёў летні домік. Цяпер тут можна з сям’ёй адпачыць у спёку, чай папіць, пагаманіць. Дарэчы, дачка Марта жыве таксама ў Галубіцы, працуе ў навуковым аддзеле Нацпарка “Прыпяцкі”. З нецярпеннем чакае дзядуля прыходу адзінай пакуль і любімай унучачкі Алісы.
Шмат задумак і ідэй у майстра Уладзіміра Гарбунова. Пажадаем яму добрага здароўя, паспяховага выканання намечаных планаў, сямейнага дабрабыту і шчасця ў гэтым утульным і гасцінным доме!
Інга ГІЛЕНКА.
Фота Арцёма ГУСЕВА.
