Жыццё пасля раку. Люк Олнат: Я намагаўся быць шчырым і пісаць у сваім блогу пра "цёмныя" пачуцці

"Я нават сам да канца ня ведаю адказу на гэтае пытанне. Шмат у чым, так, гэта было свядомае рашэнне. Мы не казалі "Давай паспрабуем зрабіць дзіця", але напэўна з-за майго дыягназу мы не засцерагаліся так, як звычайна. Так, у гэтым быў намер стварыць новае жыццё".

Чытайце таксама:

Жыццё пасля раку: "Я мусіў памерці тры гады таму"
Жыццё пасля раку: "Каханне - гэта лекі, лепшых за якія яшчэ не прыдумала медыцына"
Жыццё пасля раку: "Сваю шпітальную эпапею лічу своеасаблівым трамплінам у дарослае жыццё"
Жыццё пасля раку. Наталля Саматыя: "Боль забываецца"
Жыццё пасля раку. Барыс Шаравар. 15 гадоў без анкалагічнага рэцыдыву
Жыццё пасля раку. Галіна Старповіч: Муж ня даў мне памерці
Жыццё пасля раку. Анатоль Глушчанка на пенсіі за 7 гадоў перажыў дзве анкалагічныя аперацыі