Пікнік... у храме

Чым растлумачыць тое, што мы  не ўмеем шанаваць нашы святыні і з павагай адносіцца да спадчыны, якую з такой складанасцю нашы дзяды захавалі для нас?Людміла МІНКЕВІЧ, “НГ” за 17.11.2011г.

Аляксей, Віцебск:— Аўтар узнімае важную праблему — адносіны простых людзей да сваёй мінуўшчыны, рукатворных сведкаў гісторыі нашай радзімы. Але паперкі ад цукерак — хіба гэта галоўная бяда? Падмесці могуць школьнікі мясцовай школы, калі іх арганізаваць... А вось варта гаварыць пра тое, што шмат помнікаў разбураюць дождж і снег, бо не праводзіцца не тое што рэстаўрацыя, а звычайная кансервацыя. Нават там, дзе зрабіць “накрыўку” для цэркаўкі зусім нескладана. Ці зрабіць дзверы, зноў жа з дапамогай тамтэйшых жыхароў і спыніць доступ у святыню начных веселуноў.