Навасёлаў у Ганцавічах не знойдзеш днём з агнём
25.11.2011 15:35
—
Новости Общества
Навасёлаў у Ганцавічах не знойдзеш днём з агнём
Новыя шматкватэрныя кааператыўныя дамы апошнія два гады ў Ганцавічах раслі як грыбы. Але разам з радасцю сотні сямей, якія атрымалі новае жыллё, і розныя службы раёна атрымалі мноства праблем.
Медыкі “хуткай дапамогі” губляюць каштоўныя хвіліны, спяшаючыся на выклік да хворага, паштальёны не могуць знайсці адрасата, міліцыянеры – кватэры, дзе адбылося нейкае правапарушэнне… І ўсё з-за нейкай “дробязі”: на новых кааператыўных дамах няма таблічкі з назвай вуліцы і нумарам дома.
Такіх дамоў, асабліва якія пабудавалі паўгода-год таму, каля дзесяці. І усе яны на вуліцы Кастрычніцкай. І адрасоў на іх няма. Нумароў дамоў не ведаюць нават многія жыльцы, у лепшым выпадку называюць назву сваіх кааператываў, напрыклад: ЖСПК-26, ЖСПК-27, ЖСПК-31 і г.д.
На самой справе, адсутнасць адраса на доме – гэта сур’ёзная праблема. Адны з першых на горкім вопыце адчулі яе брыгады “хуткай дапамогі” і паштальёны.
“Брыгада выязджае на выклік да хворага, а не можа знайсці яго, – расказвае Таццяна Марозік. – Для нас гэта праблема нежартоўная. Некаторыя выходзяць і сустракаюць на вуліцы. А калі дзіця маленькае захварэла, а маці адна? Яна ж яго не кіне. А ноччу ўвогуле блудзіць прыходзілася”.
Па словах Таццяны Міхайлаўны, іншы раз па рацыі вадзіцель паведамляе, што не можа знайсці дом. Звонім на нумар, з якога паступіў выклік, а гэта ў асноўным мабільныя тэлефоны, бо ў новых дамах стацыянарных тэлефонаў яшчэ няма. А спешна набіраючы нумар, трапляеш іншы раз не на таго аператара.
“Сярод ночы людзей будзіш, тыя не разумеюць, што здарылася, злуюцца спрасоння, пачынаем тлумачыць, што гэта з “хуткай дапамогі”, просім прабачэння. А гэта ўсё час і грошы. І вядома, кіраўніцтву райбальніцы не падабаецца, што мы звонім на мабільныя тэлефоны. А што рабіць застаецца? Дом знойдзем, дык пад’езды не абазначаны, дзе якія кватэры. А у новых дамах яшчэ і дамафоны”, – патлумачыла фельчар “хуткай дапамогі”.
Выратавальнікі РАНС, не чакаючы, пакуль з’явяцца на дамах шыльды з нумарамі, самастойна нанеслі на свае карты адрасы дамоў. “Нашы супрацоўнікі з выездам на месцы вывучылі, дзе знаходзяцца дамы і маршруты пад’ездаў спецтэхнікі на выпадак надзвычайных сітуацый, – сказаў начальнік РАНС Уладзімір Рапейка. – Але, канешне, адрасы дамоў павінны быць абазначаны, каб нават выпадковыя людзі, якія будуць выклікаць экстраныя службы, маглі назваць нумар дома. Аператыўнасць у нашай справе – адзін з галоўных фактараў, бо на кану нярэдка стаіць жыццё чалавека”.
Шукалі дамы на першым часе пасля таго, як новабудоўлі пачалі засяляцца навасёламі і паштальёны. Зараз ужо з нумарацыяй разабраліся, але што з таго, вылезла іншая праблемы – у большасці ЖСБК няма паштовых скрыняў. Пісьмы, газеты і часопісы, якія пакідаюць ў пад’ездах, не факт, што знойдуць свайго адрасата…
Дык як зрабіць, каб “хуткая дапамога”, паштовыя работнікі і іншыя супрацоўнікі арганізацый і прадпрыемстваў маглі знайсці адрасы жыльцоў? Насамрэч, усё не так складана, і праблема тут у іншым. Недахоп – гэта непадрыхтаванасць і адсутнасць вопыту старшынь ЖСБК. Бо адкуль ім ведаць, хто павінен павесіць шыльду з адрасам, якога памеру і ў якім месцы? Ёсць жа адказныя работнікі райвыканкама, якія абавязаны кантраляваць дзейнасць жыллёва-будаўнічых кааператываў і садзейнічаць арганізацыі работы ЖСБК. Але чаму няма ні навучання, ні дапамогі?
Старшыні новых ЖСБК яшчэ толькі вучацца кіраваць. Дамы прымаюцца з недаробкамі, і кіраўніцтва кааператываў вымушана вырашаць, як падаецца, больш важныя праблемы – дабівацца выпраўлення недаробкаў, сачыць, каб у кватэрах было ацяпленне, халодная і гарачая вада, што не заўсёды бывае, настойліва выпрошваць, каб завяршылі добраўпарадкаванне, і шмат іншых спраў. Але, як бачыце, галоўнае не толькі гэта.
Так сталася, што аўтар гэтага артыкула – старшыня аднаго з кааператыўных дамоў, 80-кватэрнага ЖСБК-28, што на вуліцы Кастрычніцкай, 49. Дом амаль 11 месяцаў як здаўся ў эксплуатацыю. Праўда, часткова, бо работы па добраўпарадкаванні так і не завершаны. І праблема, што на доме няма таблічкі з адрасам, паўстала таксама і для нашага кааператыва.
Зрэшты, праблемы няма – набыць ці заказаць работу мастаку – не самалёт купіць. Але варта скааперавацца, каб быў вытрыманы нейкі стыль.
Таму хочацца звярнуць ўвагу кіраўніцтва райвыканкама. Прапаную, не адкладваючы ў “доўгую скрыню”, падрыхтаваць і правесці навучанне старшынь ЖСБК, тым больш што пытанняў назбіралася шмат. Каб потым не губляць час на адпіскі на звароты і скаргі жыхароў гэтых дамоў.
Прывычка жыць і думаць, што нехта павінен прыйсці і ўсё зрабіць, яшчэ моцна сядзіць у галавах многіх нашых землякоў. Многія дагэтуль жылі ў дамах, якія абслугоўвала ЖКГ, многія прыехалі з вёскі і ўвогуле не разумеюць, што акрамя таго, што патрэбна плаціць за камунальныя паслугі за сваю кватэру, яшчэ трэба выдаткоўваць грошы на абслугоўванне ўсяго дома. І на таблічку з адрасам таксама, калі ў раённым бюджэце не знойдзецца сродкаў на такія “дарагія” траты. Бо калі мы самі не вырашым гэтыя пытанні, то пісьмы будуць валяцца па пад’ездах, альбо іх пагоніць вецер па вуліцы ў невядомым накірунку, а медыкі будуць шукаць дом і кватэру, у якой нехта, знемагаючы ад болю, будзе чакаць дапамогі.
Медыкі “хуткай дапамогі” губляюць каштоўныя хвіліны, спяшаючыся на выклік да хворага, паштальёны не могуць знайсці адрасата, міліцыянеры – кватэры, дзе адбылося нейкае правапарушэнне… І ўсё з-за нейкай “дробязі”: на новых кааператыўных дамах няма таблічкі з назвай вуліцы і нумарам дома.Такіх дамоў, асабліва якія пабудавалі паўгода-год таму, каля дзесяці. І усе яны на вуліцы Кастрычніцкай. І адрасоў на іх няма. Нумароў дамоў не ведаюць нават многія жыльцы, у лепшым выпадку называюць назву сваіх кааператываў, напрыклад: ЖСПК-26, ЖСПК-27, ЖСПК-31 і г.д.
На самой справе, адсутнасць адраса на доме – гэта сур’ёзная праблема. Адны з першых на горкім вопыце адчулі яе брыгады “хуткай дапамогі” і паштальёны.
“Брыгада выязджае на выклік да хворага, а не можа знайсці яго, – расказвае Таццяна Марозік. – Для нас гэта праблема нежартоўная. Некаторыя выходзяць і сустракаюць на вуліцы. А калі дзіця маленькае захварэла, а маці адна? Яна ж яго не кіне. А ноччу ўвогуле блудзіць прыходзілася”.
Па словах Таццяны Міхайлаўны, іншы раз па рацыі вадзіцель паведамляе, што не можа знайсці дом. Звонім на нумар, з якога паступіў выклік, а гэта ў асноўным мабільныя тэлефоны, бо ў новых дамах стацыянарных тэлефонаў яшчэ няма. А спешна набіраючы нумар, трапляеш іншы раз не на таго аператара.
“Сярод ночы людзей будзіш, тыя не разумеюць, што здарылася, злуюцца спрасоння, пачынаем тлумачыць, што гэта з “хуткай дапамогі”, просім прабачэння. А гэта ўсё час і грошы. І вядома, кіраўніцтву райбальніцы не падабаецца, што мы звонім на мабільныя тэлефоны. А што рабіць застаецца? Дом знойдзем, дык пад’езды не абазначаны, дзе якія кватэры. А у новых дамах яшчэ і дамафоны”, – патлумачыла фельчар “хуткай дапамогі”.
Выратавальнікі РАНС, не чакаючы, пакуль з’явяцца на дамах шыльды з нумарамі, самастойна нанеслі на свае карты адрасы дамоў. “Нашы супрацоўнікі з выездам на месцы вывучылі, дзе знаходзяцца дамы і маршруты пад’ездаў спецтэхнікі на выпадак надзвычайных сітуацый, – сказаў начальнік РАНС Уладзімір Рапейка. – Але, канешне, адрасы дамоў павінны быць абазначаны, каб нават выпадковыя людзі, якія будуць выклікаць экстраныя службы, маглі назваць нумар дома. Аператыўнасць у нашай справе – адзін з галоўных фактараў, бо на кану нярэдка стаіць жыццё чалавека”.
Шукалі дамы на першым часе пасля таго, як новабудоўлі пачалі засяляцца навасёламі і паштальёны. Зараз ужо з нумарацыяй разабраліся, але што з таго, вылезла іншая праблемы – у большасці ЖСБК няма паштовых скрыняў. Пісьмы, газеты і часопісы, якія пакідаюць ў пад’ездах, не факт, што знойдуць свайго адрасата…
Дык як зрабіць, каб “хуткая дапамога”, паштовыя работнікі і іншыя супрацоўнікі арганізацый і прадпрыемстваў маглі знайсці адрасы жыльцоў? Насамрэч, усё не так складана, і праблема тут у іншым. Недахоп – гэта непадрыхтаванасць і адсутнасць вопыту старшынь ЖСБК. Бо адкуль ім ведаць, хто павінен павесіць шыльду з адрасам, якога памеру і ў якім месцы? Ёсць жа адказныя работнікі райвыканкама, якія абавязаны кантраляваць дзейнасць жыллёва-будаўнічых кааператываў і садзейнічаць арганізацыі работы ЖСБК. Але чаму няма ні навучання, ні дапамогі?
Старшыні новых ЖСБК яшчэ толькі вучацца кіраваць. Дамы прымаюцца з недаробкамі, і кіраўніцтва кааператываў вымушана вырашаць, як падаецца, больш важныя праблемы – дабівацца выпраўлення недаробкаў, сачыць, каб у кватэрах было ацяпленне, халодная і гарачая вада, што не заўсёды бывае, настойліва выпрошваць, каб завяршылі добраўпарадкаванне, і шмат іншых спраў. Але, як бачыце, галоўнае не толькі гэта.
Так сталася, што аўтар гэтага артыкула – старшыня аднаго з кааператыўных дамоў, 80-кватэрнага ЖСБК-28, што на вуліцы Кастрычніцкай, 49. Дом амаль 11 месяцаў як здаўся ў эксплуатацыю. Праўда, часткова, бо работы па добраўпарадкаванні так і не завершаны. І праблема, што на доме няма таблічкі з адрасам, паўстала таксама і для нашага кааператыва.
Зрэшты, праблемы няма – набыць ці заказаць работу мастаку – не самалёт купіць. Але варта скааперавацца, каб быў вытрыманы нейкі стыль.
Таму хочацца звярнуць ўвагу кіраўніцтва райвыканкама. Прапаную, не адкладваючы ў “доўгую скрыню”, падрыхтаваць і правесці навучанне старшынь ЖСБК, тым больш што пытанняў назбіралася шмат. Каб потым не губляць час на адпіскі на звароты і скаргі жыхароў гэтых дамоў.
Прывычка жыць і думаць, што нехта павінен прыйсці і ўсё зрабіць, яшчэ моцна сядзіць у галавах многіх нашых землякоў. Многія дагэтуль жылі ў дамах, якія абслугоўвала ЖКГ, многія прыехалі з вёскі і ўвогуле не разумеюць, што акрамя таго, што патрэбна плаціць за камунальныя паслугі за сваю кватэру, яшчэ трэба выдаткоўваць грошы на абслугоўванне ўсяго дома. І на таблічку з адрасам таксама, калі ў раённым бюджэце не знойдзецца сродкаў на такія “дарагія” траты. Бо калі мы самі не вырашым гэтыя пытанні, то пісьмы будуць валяцца па пад’ездах, альбо іх пагоніць вецер па вуліцы ў невядомым накірунку, а медыкі будуць шукаць дом і кватэру, у якой нехта, знемагаючы ад болю, будзе чакаць дапамогі.