Да цешчы — на бліны

Лёгкую іронію, добразычлівую ўсмешку і глыбакадумнае замілаванне выклікае песня "Да цешчы — на бліны". Яе тэкст і музыка, напоўненыя мажорнай настраёвасці, аптымізмам, раскрываюць душу палешука — вольную, мудрую, лагодна клапатлівую.

Стваральнікі песні, паэт Васіль Жуковіч і кампазітар Уладзімір Буднік, і яе выканаўца, заслужаны артыст Беларусі Леанід Нікольскі, — палешукі. Каму, як не ім, тонка адчуваць свой родны край і ведаць духоўнае хараство яго люду — працавітага, натхнёнага, дружалюбнага. Таму песня атрымалася прыцягальна-вабнай. Яна задорна гучыць як успамін-згадка за бяседным сталом у горадзе, мястэчку і радасна-шчымліва на вясковай сустрэчы.

Да цешчы — на бліны

Верш Васіля Жуковіча Музыка Уладзіміра Будніка

У край палескі, закаханы,

Няхай дарога ў два канцы,

Бяру я зноў білет не танны* —

Да цешчы еду на блінцы.

Прыпеў:

Вясковай хаты мне не забыць,

Сялянскай працы не разлюбіць.

І песняў, жартаў не пазычаць.*

Калі да цешчы прыехаў зяць.

У печы полымя не згасла,

Палаюць дроўцы... Любата!

З палескім мёдам, свойскім маслам

Блінцы — такая смаката!

Прыпеў.

Дарог нямала, дзякуй богу,

Але скажу напрыканцы:

Люблю палескаю дарогай

Да цешчы ехаць на блінцы.

Прыпеў.

* Апошнія два радкі запеву і прыпеву паўтараюцца.

Падрыхтаваў Міхась ШАВЫРКІН.