Пачынаецца суд над Мікалаем Аўтуховічам і Уладзімірам Асіпенкам

Сёння ў Вярхоўным судзе Беларусі пачынаецца працэс па справе ваўкавыскіх прадпрымальнікаў Мікалая Аўтуховіча і Уладзіміра Асіпенкі. Пасяджэнне будзе весці суддзя Аляксей Цяцюхін.

Працэс пачнецца ў 10.00 у адкрытым рэжыме, аднак калі адзін з бакоў заявіць хадайніцтва аб правядзенні пасяджэння ў закрытым рэжыме, суддзя можа яго задаволіць.

***

Ваўкавыскія прадпрымальнікі Мікалай Аўтуховіч, Юрый Лявонаў і Уладзімір Асіпенка былі затрыманы 8 лютага 2009 года.

Праз 10 дзён ім прад’явілі абвінавачанне па арт. 218 Крымінальнага кодэкса (наўмыснае знішчэнне альбо пашкоджанне маёмасці). 20 лістапада Асіпенку і Аўтуховічу было прад’яўлена абвінавачанне ў падрыхтоўцы тэрарыстычнага акта.

Лявонава ў пачатку жніўня вызвалілі з‑пад варты, а 24 верасня з яго былі зняты ўсе абвінавачанні.

У студзені 2010 года міжнародная праваабарончая арганізацыя Human Rights Watch прызнала, што ваўкавыскія прадпрымальнікі былі арыштаваны па палітычна матываваных справах.

Беларускія праваабаронцы звяртаюць увагу на тое, што раней Аўтуховіч і Лявонаў ужо былі судзімыя і прызнаныя міжнароднай супольнасцю вязнямі сумлення.

6 студзеня, прадстаўляючы журналістам у Мінску хроніку парушэнняў правоў чалавека ў 2009 годзе, кіраўнік арганізацыі «Праваабарончы альянс» (Літва) Людміла Гразнова назвала Аўтуховіча і Асіпенку «сімвалічнымі ахвярамі» беларускай улады.

Паводле яе слоў, традыцыйна ў Беларусі застаюцца два‑тры зняволеныя па палітычных матывах, якія або знаходзяцца працяглы час у следчым ізалятары, або адбываюць тэрмін зняволення ў калоніі.

«Калі раней такія людзі адназначна арыштоўваліся па «палітычных» артыкулах Крымінальнага кодэкса, то цяпер назіраецца некаторая «мімікрыя»: улады гавораць аб тым, што Аўтуховіч і Асіпенка сядзяць за падрыхтоўку тэрарыстычнага акта ў дачыненні да старшыні Гродзенскага аблвыканкама Уладзіміра Саўчанкі і намесніка міністра па падатках і зборах Васіля Каменкі. Тым не менш праваабаронцы лічаць іх палітычнымі зняволенымі», — падкрэсліла Гразнова.

Яна лічыць, што гэта «павучальныя арышты і сімвалічныя ахвяры, якія ўлада прыносіць штогод для таго, каб грамадзянская супольнасць і палітычная апазіцыя адчувалі псіхалагічныя стрэсы і не праяўлялі той актыўнасці, якую маглі б праявіць».