Люстрадзён на сёньня
26 студзеня 1910 г. у Свіслачы Ваўкавыскага павета нарадзіўся ваенны інжынер, архітэктар Міхаіл Мікалаевіч ДУДЗІН.
У 1934 г. скончыў Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва па спецыяльнасці архітэктар. Быў накіраваны на працу ў Ташкент, дзе працаваў архітэктарам у Узжылкампрагары. У 1935 г. уступіў у Саюз архітэктараў СССР. У 1936 г. пераведзены ў Ташгарвыканкам на пасаду кіраўніка сектара планіроўкі архітэктурна-планіровачнага кіравання. У 1937 г. зацверджаны галоўным архітэктарам горада Ташкент. Працаваў у складзе аўтарскага калектыву над генеральным планам горада, прымаў удзел у распрацоўках праектаў дэталёвай планіроўкі раёнаў і плошчаў горада, праектаваў Парк культуры і адпачынку ў раёне Беш-Аюч, кіраваў будаўніцтвам парку, уваходзіў у склад навукова-тэхнічнага савета і па сумяшчальніцтве навучаў студэнтаў архітэктурным дысцыплінам у інстытуце. У выніку сваёй дзейнасці ў Ташкенце быў узнагароджаны Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета Узбекскай ССР. У 1941 г. пайшоў на фронт. Быў накіраваны на курсы пры Ваенна-інжынернай акадэміі ім. В. В. Куйбышава. У 1942 г. прысвоена званне ст. лейтэнант. Атэставаны начальнікам інжынернай службы стралковай дывізіі, пасля чаго накіраваны кіраваць будаўніцтвам абарончых рубяжоў. У 1945 г. прызначаны начальнікам цэха маскоўскага завода № 4. 15 студзеня 1946 г. па рашэнні Упраўлення па справах архітэктуры пры Савеце міністраў РСФСР прызначаны галоўным архітэктарам г. Магнітагорск. У 1946 г. згодна з загадам Народнага камісарыята чорнай металургіі ў Магнітагорску арганізавана архітэктурна-планіровачная майстэрня пры ўпраўленні галоўнага архітэктара горада. Па просьбе служыцеляў Мікольскай царквы распрацаваў праект яе рэканструкцыі. У 1947 г. Саўмін РСФСР зацвердзіў генеральны план Магнітагорска. У склад аўтараў увайшоў і Дудзін. У гэтым жа годзе Дудзін быў абраны дэпутатам гарадскога Савета і заставаўся ім на працягу трох скліканняў. У канцы 1947 г. па яго ініцыятыве Упраўленне па справах архітэктуры РСФСР абвясціла закрыты конкурс на распрацоўку архітэктуры цэнтральнай частцы правабярэжнага раёна горада. З 1950 г. у сваёй архітэктурна-планіровачнай майстэрні распрацоўваў праект комплексу Індустрыяльнага тэхнікума, у склад якога ўвайшлі навучальныя і лабараторныя карпусы, майстэрні і гаражы, жылыя дамы для выкладчыкаў і інтэрнаты для студэнтаў. У 1952 г. за добрасумленную арганізацыйна-творчую працу па перакладзе праектных і будаўнічых арганізацый Магнітагорска на індустрыяльную базу Дудзін узнагароджваецца ордэнам «Знак Пашаны». У 1953 г. ім ажыццяўляецца праект рэканструкцыі Тэатральнай плошчы на левым беразе ракі Урал, Драматычнага тэатра ім. А. С. Пушкіна, праект жылых дамоў, размешчаных уздоўж паўночнага боку вул. Ленінградская. Уся дзейнасць Дудзіна праходзіла ў цесным навуковым кантакце з акадэмікамі і членамі-карэспандэнтамі Дзяржаўнай акадэміі архітэктуры СССР, што дазваляла архітэктурнаму асяроддзю Магнітагорска быць на высокім узроўні найноўшых навуковых дасягненняў. Прапрацаваў у Магнітагорску да канца 1953 г. У гэтым жа годзе Дудзіна перавялі ў г. Чалябінск начальнікам абласнога аддзела па будаўніцтву і архітэктуры, дзе прапрацаваў да 1957 года. У 1957-1959 гг. кіраўнік УралНІІбудпраекта. У 1954 г. абраны членам Праўлення Саюза архітэктараў СССР і членам рэдкалегіі часопіса «Архітэктура СССР».У красавіку 1957 г. абраны членам-карэспандэнтам Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР і да 1960 г. працаваў у Уральскім філіяле Акадэміі архітэктуры і будаўніцтва СССР. У 1960 г. пераехаў у Маскву, дзе працаваў да 1961 года ў Дзяржбудзе РСФСР начальнікам аддзела планіроўкі і забудовы гарадоў, будучы членам Камітэта Дзяржбуда РСФСР. З 1961 па 1974 гг. працаваў у Дзяржплане СССР. C 1974 па 1987 год займаўся навуковай дзейнасцю ў інстытуце «Саюзгіправадгас». У 1974-1975 гг. прымаў удзел у рэканструкцыі павільёна № 36 на ВДНХ.
Памёр у Маскве 10 чэрвеня 2003 года. Пахаваны ў вёсцы Раствова Мыцішчанскі раёна Маскоўскай вобласці побач з жонкай Галінай Парахоўшчыковай, маці акцёра Аляксандра Парахоўшчыкова, якога з малых гадоў выхоўваў Дудзін і якога акцёр лічыў сваім бацькам.