Навагодні дзень падпісчыка на раённую газету

Са дня выхаду першага нумара раённай газеты “Кліч Радзімы” прайшло ўжо больш за 70 гадоў. За гэты час змяніліся эпохі, пакаленні. А раённая газета па-ранейшаму застаецца надзейным сродкам сувязі паміж органамі ўлады і насельніцтвам раёна, добра вядомым перыядычным выданнем для кожнага нашага мясцовага жыхара. Нездарма кажуць, што па газетных падшыўках можна вывучаць гісторыю роднага краю.

І сёння пра найбольш значныя падзеі шаркаўшчынскага краю вы, паважаныя чытачы, можаце прачытаць на старонках “Кліч Радзімы”: газеты, якая ва ўсе часы праслаўляла лепшых працаўнікоў нашага невялікага раёна, людзей цікавых і творчых. “Шаркаўшчына наша — горад маленькі, тут усе адзін аднаго ведаюць. Таму і газету раённую заўсёды цікава чытаць”, — адзначаюць многія жыхары нашага раёна, для якіх магчымасць пагартаць “раёнку” стала ўжо добрай звычкай. Пра гэта і жартаўлівы верш нашай пастаяннай чытачкі, які мы з задавальненнем друкуем у святочным нумары і які, спадзяёмся, спадабаецца ўсім вам.

Чарговы дзень падпісчыка прайшоў 26 снежня ў будынку Шаркаўшчынскага ўчастка паштовай сувязі, а таксама у многіх арганізацыях нашага раёна, куды супрацоўнікі раённай газеты разам са Снягурачкай (карэспандэнтам Аленай Ананіч) і найлепшымі пажаданнямі для ўсіх сваіх чытачоў завіталі напярэдадні Новага года. Усе, хто прыйшоў у сераду на сустрэчу з калектывам рэдакцыі, не толькі падпісаліся на любімае перыядычнае выданне, але і атрымалі невялікія падарункі ад  “Кліч Радзімы».

Заставайцеся з намі ўжо ў Новым 2019 годзе! Калектыў рэдакцыі ўдзячны ўсім сваім чытачам: тым, хто выпісвае раёнку, чытае яе, тэлефануе і піша нам!

Вольга ЧАРНЯЎСКАЯ.

Размова пра тое, чаму трэба выпісаць раёнку

— Ну, што раёнка піша нам?

Якія там навіны?

Хоць акуляраў не ўзяла,

Ды ведаць я павінна!

Дык ты, Марыся, пачытай!

—  Цікаўная ты, Каця, край.
Ну, добра, слухай. Пішуць нам,
Што вырашыў райвыканкам.

А тут пра добрую сям’ю

І дзетак у іх трое.

Вадзіцелем працуе муж,

А жонка — медсястрою.

—  Ой, дзеўкі, слухайце сюды!
Вось гэта дык навіна! —
Паказвае раёнку ўсім,

Шчабеча баба Ніна. —

Мой зяць Міхась! Пазнаяце?

Стаіць каля машыны.

I згодна заківалі ўсе:

То добрая навіна!

—Ну як жа не дзівіцца тут?

Лічыла: Мішка — шалапут.

А ён — герой! Геро-о-ой!

Ківае цешча галавой:

—Але, каб не газета,

Не ведала б пра гэта!

Смяецца баба Каця:

— Шануй, суседка, зяця!

— Дык і ў цябе, паслухай, Каць,

Таксама ёсць даўно ўжо зяць. —

Таўхае Мар’я Кацю:

—Глядзі, напішуць пра яго,

А ты не ўзнаеш нічаго,

Не павіншуеш зяця.

Знайдзі-ка паштальёнку

Ды выпішы раёнку!

Упэўнішся, што гэта

Ка-а-арысная газета!

Размову падслухала наша пастаянная чытачка Валянціна ЗАПРУДСКАЯ.