Пра «Голую піянерку»
Трапілася на вочы выбітная кніга пра Другую сусветную вайну: «Голая пионерка» Міхаіла Конанава, расійскі бэстсэлер пачатку
Кніга распавядае пра пятнаццацігадовую дзяўчыну-кулямётчыцу Марыю Мухіну па мянушцы Муха, якая згубіла розум пасля таго, як вайна забрала яе блізкіх, і пасля перажывання ваенных жахаў, выхаду з акружэння і назірання расстрэлу сваімі ж кожнага трэцяга акружэнца. Муха трапіла ў полк і зрабілася прастытуткай для афіцэраў, што праходзяць праз яе і гінуць на вайне.
Толькі ў сваіх снах Муха вызваляецца ад неўсвядомленых яе хворым розумам рэалій ваеннага жыцця,
Ніякага патасу пра «вялікую ацечаственную», ніякага ханжанства, але і ніякай парнаграфіі і бруда. Моцная кніга для ў поўным сэнсе слова дарослых людзей, якія не баяцца ані сюжэта, ані зрэдчас моцнага слова, ані постмадэрнісцкай шчырасці, ані непрыемных, хаця і даўно агульнавядомых дэталяў Другой сусветнай.
Па кнізе быў пастаўлены спектакль з Чулпан Хаматавай у галоўнай ролі. Тэкст даступны ў інтэрнэце, вельмі раю.
«Вальтер Иванович предостерегал в свое время: «Летишь, Мухина, сама не знаешь, куда!» — не слушала, мимо ушей пропускала, а теперь и посоветоваться на этот предмет не с кем, любой ведь сразу доложит кому положено, какие у тебя в голове мысли
несознательного саботажа, — все как один сплотились вокруг партийного ядра активистов и подходят сознательно, как полагается, то есть как Павка Коргачин на их бы месте или другие нормальные скромные советские герои. На фотоснимки в газете посмотришь — лица как лица. Не сказать, что слишком уж разжиревши, но и не доходяги уж
глазам, когда в полете над городом наблюдаешь трупы отощавших дистрофиков прямо на улицах да в квартирах обыкновенных неразбомбленных домов? Почти сразу же догадалась, забеспокоилась: тут
Алесь Чайчыц