Расійская прадзяржаўная прапаганда супраць Беларусі

На рэдкасць непрыемны артыкул пра Беларусь з’явіўся на сайце расійскага часопіса «Русский репортёр». Піша ў сваім блогу Алесь Чайчыц. БНР — «эксперименты с несуществующими государствами», Галерэя «Ў» — «андеграундное заведение с уклоном в белорусский национализм». Не мог аўтар з прокрамлёўскага выдання абысціся і без сцёба з беларускай мовы — «Уси мы с вами бачим, якие проблемы у нашего района. Чиновники сюды не заглядывают, на станцыю Мозырь им наплявать».

Таксама чытайце пра такога-сякога Франака Вячорку, які «всех дастау», Алеся Пушкіна, які, бач ты, «говорит с непонятно откуда взявшимся акцентом». І ўсё гэта з такім тыповым высокамерным павучальным тонам маскоўскага сноба, назіраючага за капашэннем гэтых інфантыльных беларусаў.

Па меры пагаршэння адносінаў Беларусі і Расіі колькасць такіх артыкулах у пракрамлёўскіх агітвыданнях кшталту «Эксперта» ці «Известий» будзе толькі павялічвацца. Дастаткова толькі ўспомніць вал антыўкраінскай прапаганды на расійскай тэлевізіі ў апошнія пяць гадоў — усе гэтыя рэчы, скіраваныя не проста супраць нязручнага для Расіі прэзідэнта Віктара Юшчанка, але супраць Украіны і ўкраінскасці як такіх. Прыдумалі, понимаешь, сабе мову і дзяржаву нейкую, якая канечне ж хутка распадзецца на дзве часткі.

Вось пара яскравых прыкладаў:

Гледзячы унтыўкраінскія агіткі па расійскім ОРТ ці на Russia.ru было вельмі складана не праводзіць паралелі з Беларусяй і не прадбачыць, што

аднойчы прыйдзе дзень, калі крамлёўскі тэлевізар распавядзе нам пра тое, як польскія нацыяналісты распрацавалі беларускую мову, а Адольф Гітлер прыдумаў неіснуючую Беларускую Народную Рэспубліку.

Падобна, што гэты дзень надыходзіць.

Занадта многія расійцы з умерана кансерватыўнымі палітычнымі поглядамі і ўмеранай адукацыяй, гаворачы з табой як з беларусам, так і цягнуць гутарку да таго, што ўсе мы, разумееш, славяне і павінны быць разам. Ім цяжка фармальна запярэчыць, гэтаксама цяжкая і тлумачальная праца, якую даводзіцца пачынаць здалёк: што «братэрства» павінна разумець пад сабой раўнапраўе і павагу да ўнікальнасці адно аднаго, што яно не павінна абазначаць аб’яднанне ў адну дзяржаву ці выключэнне палякаў і літоўцаў з шэрагу нашых «братоў». Пагатоў складана растлумачыць, што знаходжанне Літвы-Беларусі ў складзе Расійскай імперыі ці савецкую акупацыю Беларусі складана апісавць у катэгорыях братэрства.

Выключэннем сярод расійцаў у першую чаргу складае актыў дэмакратычнай апазіцыі, адзінкавыя антыімперыялісты кшталту Валерыі Навадворскай.

Шкада, што палітычны канфлікт Лукашэнкі і Крамля немінуюча выліецца ў пагаршэнне адносінаў паміж расійцамі і беларусамі. Сацыялагічныя апытанні як у Расіі, так і ў Беларусі паказваюць, што гэта ўжо адбываецца. Але рана ці позна гэта ўсё роўна павінна было здарыцца.

Алесь Чайчыц