Прэзентацыя кнігі “БлагоДарю, Залесье” адбылася ў музеі-сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага
Заўсёды жаданы ў Залессі госць Аляксандр ВЯРСОЦКІ.
Залессе – асаблівае месца для Аляксандра Вярсоцкага, начальніка галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы і па справах моладзі Гродзенскага аблвыканкама. Тут ён правёў свае дзіцячыя і юнацкія гады, тут жывуць яго бацькі. Менавіта Аляксандр Людвігавіч дапамагаў здабываць сродкі на рэстаўрацыю музея-сядзібы. Вяскоўцы шчыра радаваліся яго прыезду, распытвалі пра рабочыя клопаты і асабістае жыццё. А падчас мерапрыемства Аляксандр Вярсоцкі ўспамінаў сваіх настаўнікаў, дзякуючы якім ён некалі прывучыўся да спорту, зацікавіўся грамадскім жыццём, зразумеў і палюбіў беларускую літаратуру. Успамінаў пра сумесныя з настаўнікамі і аднакласнікамі паходы, з настальгіяй згадваў доўгія размовы, падчас якіх адчуваў сябе з педагогамі на роўных і падкрэсліў, што ўсё гэта вызначыла яго далейшы жыццёвы шлях. А высокай планкай, якую задалі выкладчыкі залескай школы, ён дагэтуль мерае людзей і сябе.
Так выглядае першы экзэмпляр кнігі.
У падарунак фонду “Паўночныя Афіны” Аляксандр Вярсоцкі прывёз кнігу “Скарбы Панямоння” і расказаў, што сумесна з Уладзімірам Ліхадзедавым працуе над кнігай “Смаргонь старажытная”. У гэтым выданні, напэўна, знойдзецца колькі старонак для Залесся.
На свяце прысутнічалі прадстаўнікі раённага выканаўчага камітэта: намеснік старшыні Генадзь Бычко і начальнік аддзела ідэалагічнай работы і па справах моладзі Ганна Джумкова.
Успамінамі падзялілася дырэктар музея-сядзібы Людміла Градзіцкая. Для яе, тады дзяўчынкі з Вётхава, Залессе было амаль горадам. Тут можна было паглядзець цягнікі на чыгунцы, зазірнуць у магазіны, ды і палацава-паркавы ансамбль таямніча вабіў. Людміла Уладзіміраўна з любоўю расказвала пра людзей, якія сабраліся ў зале. Тыя смяяліся з жартаў, найбольш зразумелых землякам, выціралі слёзы, выкліканыя балючымі ўспамінамі, згадвалі пра тых, хто прыйсці не змог.
Былы культуролаг Соф’я Лазар некалькімі сказамі ацаніла вечар успамінаў:
“Смачнае мерапрыемства! Кожнай клетачкай цела я адчула любоў, з якой яно рабілася. Прадавайце шклянкамі залескае паветра! Такой атмасферы вы больш не знойдзеце”.
Заскочылі на агеньчык і нават парадавалі прысутных выступленнем-імправізацыяй удзельнікі першага залескага вакальна-інструментальнага ансамбля. Столькі апладысментаў, бадай, і вядомыя выканаўцы не сабралі б. Гэта ж колькі гадоў прайшло, як вяскоўцы бачылі апошні раз на сцэне тады хлапчукоў, а цяпер салідных мужчын Сяргея Мельніка, Віктара Лукашэвіча і Яўгенія Тананку!
Больш за чатыры гадзіны доўжылася мерапрыемства. Але і за гэты час не паспелі сказаць усяго, што на сэрцы. Выступалі старшыні сельсавета, калгаса, медыкі, настаўнікі… З-пад пальцаў мясцовай жыхаркі Алены Мейсак ліліся гукі вядомага ўсім паланэза, пад які так хораша думалася пра сваё асабістае...
Гаспадыня вечара Ала Шыцікава, старшыня фонду “Паўночныя Афіны”, расказвала аб залескай чыгуначнай станцыі. Разам з гасцямі вечара ўспамінала, як бегалі туды за хлебам, як грэліся зімовым днём па дарозе ў школу… Таксама расказала Ала Мікалаеўна пра кнігу “БлагоДарю, Залесье”. Ініцыятары яе выдання – моладзь з праекта “Будучыня – гэта мы!” Падтрымаў фінансава іх ініцыятыву фонд імя Льва Сапегі. У кнігу ўвайшлі фотаздымкі, успаміны, расказы пра людзей – найбольш паважаных жыхароў Залесся. І збіралі матэрыял усе разам, таму кніга гэтая дарагая сэрцу кожнага вяскоўца. Звярстаў усе матэрыялы зямляк Іван Мацюк. Кніга не будзе прадавацца. Атрымаць яе можна толькі ў якасці падарунка. Такі незвычайны падарунак не толькі Залессю, але і ўсім тым, хто пабачыў і назаўсёды палюбіў гэтыя мясціны.
Пра любімую вёску расказвае Ала ШЫЦІКАВА.
Віялета ВОЙТКА.
Фота аўтара.