"Арт-календарь-2015". Грустная или счастливая судьба слепого односельчанина художника
04.03.2015 10:47
—
Новости Культуры
4 марта исполняется 65 лет белорусскому художнику Константину Качану. Его смело можно назвать художником-энтузиастом, полностью преданным своему делу. В 2014 году он собственными силами построил в Новогрудке картинную галерею. "Арт-календарь-2015" рассказывает печальную или, наоборот, счастливую историю слепого героя одной из картин художника.
Картина "Слепой" была написана в 1990 году, и на ней изображен реальный человек, односельчанин художника, который прожил очень долгую жизнь. Во время мобилизации всех мужчин призывного возраста забирали на фронт. "А он решил схитрить: натер глаза табаком, подумал, я поплачу, посмотрят, что у меня проблемы с глазами, и война закончится, покуда там разберутся что к чему", - вспоминает автор. В итоге мужчина навсегда ослеп. Но художник заверяет, что калека продолжал жить полноценной жизнью, у него была жена, дети, и он легко передвигался по деревне, мог безошибочно попасть в любой дом. "И никто с уверенностью сказать не может: выиграл он или проиграл", - философски комментирует судьбу односельчанина художник.
По словам Качана, интерес к творчеству у него появился еще в детстве, когда он ползал рядом с матерью, которая подрабатывала швеей, и подбирал лоскутки тканей: "Я рассматривал их, и они рождали во мне различные образы, которые в силу возраста получилось воплотить только спустя годы".
4 сакавіка спаўняецца 65 год беларускаму мастаку Канстанціну Качану. Яго смела можна назваць энтузіястам, адданым сваёй справе. У 2014 годзе ён сваімі сродкамі пабудаваў карцінную галерэю ў Навагрудку. "Арт-календар-2015" расказвае сумную ці, наадварот, шчаслівую гісторыю аднавяскоўца мастака, героя яго карціны.
Карціна "Сляпы" была намалявана ў 1990 годзе, і на ён рэальны чалавек, аднавяскоўца мастака, які пражыў вельмі доўгае жыццё. Падчас мабілізацыі ўсіх мужчын-прызыўнікоў забіралі на фронт. "А ён вырашыў схітраваць: нацёр вочы тытунём, падумаў, я паплачу, паглядзяць, што ў мяне праблемы з вачамі, і вайна скончыцца, пакуль там разбяруцца, што да чаго", - успамінае аўтар. У выніку мужчына назаўсёды застаўся сляпы. Але мастак запэўнівае, што калека працягваў жыць паўнавартасным жыццём, у яго была жонка, дзеці, і ён з лёгкасцю мог перасоўвацца па роднай вёсцы, безпамылкова знаходзіў любы дом. "І ніхто дакладна не можа сказаць: ці выёграў ён, ці прайграў", - філасофскі камментуе лёс аднавяскоўца мастак.
Па словах Качана, цікавасць да творчасці ў яго з дзяцінства, калі ён поўзаў каля маці, якая працавала швачкай, і падбіраў абрэзкі тканін: "Я разглядаў іх, і яны нараджалі ва мне розныя вобразы, якія з-за ўзроста атрымался ўвасобіць толькі праз гады".
 |
Фото: из личного архива Константина Качана |
Картина "Слепой" была написана в 1990 году, и на ней изображен реальный человек, односельчанин художника, который прожил очень долгую жизнь. Во время мобилизации всех мужчин призывного возраста забирали на фронт. "А он решил схитрить: натер глаза табаком, подумал, я поплачу, посмотрят, что у меня проблемы с глазами, и война закончится, покуда там разберутся что к чему", - вспоминает автор. В итоге мужчина навсегда ослеп. Но художник заверяет, что калека продолжал жить полноценной жизнью, у него была жена, дети, и он легко передвигался по деревне, мог безошибочно попасть в любой дом. "И никто с уверенностью сказать не может: выиграл он или проиграл", - философски комментирует судьбу односельчанина художник.
По словам Качана, интерес к творчеству у него появился еще в детстве, когда он ползал рядом с матерью, которая подрабатывала швеей, и подбирал лоскутки тканей: "Я рассматривал их, и они рождали во мне различные образы, которые в силу возраста получилось воплотить только спустя годы".
 |
Фото: из личного архива Константина Качана |
Карціна "Сляпы" была намалявана ў 1990 годзе, і на ён рэальны чалавек, аднавяскоўца мастака, які пражыў вельмі доўгае жыццё. Падчас мабілізацыі ўсіх мужчын-прызыўнікоў забіралі на фронт. "А ён вырашыў схітраваць: нацёр вочы тытунём, падумаў, я паплачу, паглядзяць, што ў мяне праблемы з вачамі, і вайна скончыцца, пакуль там разбяруцца, што да чаго", - успамінае аўтар. У выніку мужчына назаўсёды застаўся сляпы. Але мастак запэўнівае, што калека працягваў жыць паўнавартасным жыццём, у яго была жонка, дзеці, і ён з лёгкасцю мог перасоўвацца па роднай вёсцы, безпамылкова знаходзіў любы дом. "І ніхто дакладна не можа сказаць: ці выёграў ён, ці прайграў", - філасофскі камментуе лёс аднавяскоўца мастак.
Па словах Качана, цікавасць да творчасці ў яго з дзяцінства, калі ён поўзаў каля маці, якая працавала швачкай, і падбіраў абрэзкі тканін: "Я разглядаў іх, і яны нараджалі ва мне розныя вобразы, якія з-за ўзроста атрымался ўвасобіць толькі праз гады".