"Вечар" павінен жыць! Яшчэ не вечар". Юбілейны тыдзень Генадзя Аўсяннікава прайшоў у Купалаўскім
21.02.2015 10:40
—
Новости Культуры
Практычна юбілейны марафон спектакляў Генадзя Аўсяннікава прайшоў у Купалаўскім. Народны артыст СССР і Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі, уладальнік некалькіх ардэноў, у тым ліку Францыска Скарыны, святкаваў 80-годдзе. На працягу сямі дзён кожны вечар юбіляр граў на сцэне новы спектакль. У дзень народзінаў 19 лютага ён завяршыў тыдзень спектаклем "Вечар", дзе грае ролю Мульціка.
TUT.BY паглядзеў юбілейны спектакль, разам з калегамі і паклоннікамі павіншаваў народнага артыста і даведаўся пра мінулыя традыцыі і самае галоўнае ў акцёрскай гульні.
Перад пачаткам спектакля журналісту TUT.BY удалося перамовіцца некалькімі словамі з артыстам - крыху рассеянным з-за віншаванняў калег, якія ўвесь час заходзілі ў грымёрку, але ўвесь час жартуючым.
– Як для вас прайшоў юбілейны тыдзень? Не цяжка было кожны дзень выступаць на сцэне?
– Закалка ёсць яшчэ. Калісьці пасля асноўных гастролей былі гастролі па калгасах. За дзесяць дзён прыходзілася граць 12 "Трыбуналаў" (п’еса Аляксандра Макаёнка, якая праславіла Генадзя Аўсяннікава ў ролі Цярэшкі Калабка. – TUT.BY). З гадамі цяжэй, канешне.
– Як захаваць прафесійнае даўгалецце?
– Ніякага рэцэпта няма. Пакуль ногі ходзяць, галава варыць, рукі слухаюцца, значыць, трэба нешта рабіць. Вось і ўсё. На сцене нават зубы перастаюць балець. Калі ты прыйшоў на сцену прастуджаны, з пачатку спектакля адразу становіцца лягчэй. Зразумела, калі ў цябе не тыф ці рэўматызм.
– Ці практыкуецца ў тэатры настаўніцтва старога пакалення?
– Я супраць гэтага. Можна нешта падказаць, але я не люблю ўмешвацца. Для гэтага трэба мець педагагічны навык, кожнаму не падкажаш. Да таго ж рэжысёр задумаў нешта з акцёрам, а я нават не ведаю п’есы. Я ўбачу нешта – і гэта толькі маё меркаванне.
– Ці просяць маладыя акцёры у вас парады?
- Не кожны дзень, але, бывае, прыходзяць са словамі "Тут нешта не атрымліваецца". Я кажу: "Тут бы і ў мяне не атрымался". Каб не зблытаць, можна адысці ўбок ад гэтага пытання.
– Ці ёсць у вас нейкія асабістыя традыцыі перад выхадам на сцэну ці пасля?
– Калі быў Дом мастацтва, там быў добры буфет. Мы па традыцыі пасля прэм’еры шлі туды. Прыходзілі і ўсе акцёры з іншых тэатраў. Каго з оперы ўбачу, каго з ТЮГа, рускага тэатру… Усе там збіраліся. А зараз там начуюць дворнікі. Няма ніякай традыцыі.
– Што змянілася ў сучасных патрабаваннях да акторскай гульні?
– Я нават не ведаю сучасных п’ес, не ведаю, што гэта такое. Ёсць "Гамлет", "Гроза", "На всякого мудреца довольно простоты", "Вишневый сад"… Вось гэта п’есы. Чытаеш-чытаеш сучасныя п’есы, і сядзеш перачытаць "Вішневы сад" ці паглядзіш Смакнутоўскага ў ролі Скупога...
Зараз усё змянілася, нават падыход, усе ролі могуць спаўняць мужчыны. Калісці Сара Бернар грала Гамлета. Так можна, але гэта рэжысёрскія ізыскі. А самае цяжкае – паказаць жывое жыццё жывога чалавека. Сёння, зараз, тут, упершыню здарылася Нешта.
– Хутка будзе прэм’ера "Чайкі" ў Купалаўскім. Вы там задзейнічаны?
- Не. Новых спектаклей пакуль у меня няма. У нас фінансаванне па "рэшткавым прынцыпе", і далі грошы толькі на "Чайку".
Заслужаная артыстка Беларусі Тамара Міронова віншуе юбіляра
Віншаванне ад народного артыста Беларусі Арнольда Помазана
Акцёр пайшоў клеіць бараду, а мы – ў глядзельную залу. Выхад народнага артыста на сцэну ў ролі Мульціка гледачы сустрэлі авацыямі, як і адказ героя, які чысціў бульбу, на пытанне Ганны "Колькі табе год?". "80!" – яўная змена тэкста п'есы.
Генадзь Сцяпанавіч на сцэне смяяўся, танчыў, плакаў, паміраў, хапаўся за сэрца і зноў прымушаў кожнага ўзгадаць родных старых.
На сцэне выступіў зорны склад спектакля "Вечар": заслужаная артыстка Беларусі Тамара Міронава і народны артыст Беларусі Генадзь Гарбук, які таксама нядаўна адзначыў 80-годдзее.
Падчас урачыстага віншавання народны артыст у адказ на кампліменты пра знешні выгляд прызнаўся бодрым голасам і са смехам: "І гэта нягледзячы на тое, што я сябе не вельмі добра сёння адчуваю".
Аўтар п'есы Аляксей Дудараў прызнаўся, што казаў рэжысёру-пастаноўшчыку Купалаўскага тэатра Валерыю Раеўскаму, што з Аўсяннікава выйдзе выдатны Гастрыт. Аднак яго зацверділі на ролю Васіля (Мульціка).
– Калі я ўбачыў, як абіраецца бульбіна, я ўспомніў усіх сваіх продкаў, якіх не ведаў і ведаць нават не мог. Я ўспомніў усю Беларусь, вось яна была перада мной у вобразе Мульціка", – ўзгадваў Дудараў. Драматург павіншаваў Генадзя Сцяпанавіча і сказаў: "Вечар" павінен жыць! Яшчэ не вечар".
Першы намеснік міністра культуры Ірына Дрыга зачытала віншаванне ад прэзідэнта Беларусі:
"Дзякуючы самабытнаму таленту і багатай палітры творчых метадаў, вы стварылі мноства разнапланавых акцёрскіх работ, якія па праву ўвайшлі ў залаты фонд айчыннай культуры. Ваша драматычнае майстэрства, бліскучы гумар, здольнасць увасабляць адметныя рысы народнага характару і шчыра перадаваць пачуцці атрымалі шырокае прызнанне калькіх пакаленняў акцёраў і гледачоў. Высокай адзнакі заслугоўвае ваш уклад у стварэнне, захаванне і развіццё традыцый беларускага тэатральнага мастацтва і выхавання творчай моладзі. Жадаю вам жыццёвага і творчага даўгалецця і невычэрпнага натхнення".
Скульптар Іван Міско зрабіў бюст артыста
Артысты Купалаўскага тэатра віншуюць юбіляра
Генадзь Аўсяннікаў прымаў кветкі і падарункі, жартаваў, што "юбілей – гэта калі шмат кветак, але ты яшчэ жывы". Ужыўшы спартыўны тэрмін, ён адзначыў, што зараз для яго ідзе дадатковы час.
Артыст падзякаваў сваім калегам - класікам беларускай сцэны, з якімі яму ўдалося працаваць 58 год на сцэне купалаўскага, а таксама цяперашняму калектыву тэатра. Асобна ён падзякаваў сваёй жонцы, "музе і самаму своеасабліваму крытыку яго працы" Ніне Уладзіміраўне Завадскай.
Прачытаўшы верш Пушкіна "Телега жизни", са словамі "зацалавалі жанчыны мяне" юбіляр сыйшоў са сцэны. пажартаваўшы, што калегі чакаюць трэці акт.
TUT.BY паглядзеў юбілейны спектакль, разам з калегамі і паклоннікамі павіншаваў народнага артыста і даведаўся пра мінулыя традыцыі і самае галоўнае ў акцёрскай гульні.
Перад пачаткам спектакля журналісту TUT.BY удалося перамовіцца некалькімі словамі з артыстам - крыху рассеянным з-за віншаванняў калег, якія ўвесь час заходзілі ў грымёрку, але ўвесь час жартуючым.
– Як для вас прайшоў юбілейны тыдзень? Не цяжка было кожны дзень выступаць на сцэне?
– Закалка ёсць яшчэ. Калісьці пасля асноўных гастролей былі гастролі па калгасах. За дзесяць дзён прыходзілася граць 12 "Трыбуналаў" (п’еса Аляксандра Макаёнка, якая праславіла Генадзя Аўсяннікава ў ролі Цярэшкі Калабка. – TUT.BY). З гадамі цяжэй, канешне.
– Як захаваць прафесійнае даўгалецце?
– Ніякага рэцэпта няма. Пакуль ногі ходзяць, галава варыць, рукі слухаюцца, значыць, трэба нешта рабіць. Вось і ўсё. На сцене нават зубы перастаюць балець. Калі ты прыйшоў на сцену прастуджаны, з пачатку спектакля адразу становіцца лягчэй. Зразумела, калі ў цябе не тыф ці рэўматызм.
– Ці практыкуецца ў тэатры настаўніцтва старога пакалення?
– Я супраць гэтага. Можна нешта падказаць, але я не люблю ўмешвацца. Для гэтага трэба мець педагагічны навык, кожнаму не падкажаш. Да таго ж рэжысёр задумаў нешта з акцёрам, а я нават не ведаю п’есы. Я ўбачу нешта – і гэта толькі маё меркаванне.
– Ці просяць маладыя акцёры у вас парады?
- Не кожны дзень, але, бывае, прыходзяць са словамі "Тут нешта не атрымліваецца". Я кажу: "Тут бы і ў мяне не атрымался". Каб не зблытаць, можна адысці ўбок ад гэтага пытання.
– Ці ёсць у вас нейкія асабістыя традыцыі перад выхадам на сцэну ці пасля?
– Калі быў Дом мастацтва, там быў добры буфет. Мы па традыцыі пасля прэм’еры шлі туды. Прыходзілі і ўсе акцёры з іншых тэатраў. Каго з оперы ўбачу, каго з ТЮГа, рускага тэатру… Усе там збіраліся. А зараз там начуюць дворнікі. Няма ніякай традыцыі.
– Што змянілася ў сучасных патрабаваннях да акторскай гульні?
– Я нават не ведаю сучасных п’ес, не ведаю, што гэта такое. Ёсць "Гамлет", "Гроза", "На всякого мудреца довольно простоты", "Вишневый сад"… Вось гэта п’есы. Чытаеш-чытаеш сучасныя п’есы, і сядзеш перачытаць "Вішневы сад" ці паглядзіш Смакнутоўскага ў ролі Скупога...
Зараз усё змянілася, нават падыход, усе ролі могуць спаўняць мужчыны. Калісці Сара Бернар грала Гамлета. Так можна, але гэта рэжысёрскія ізыскі. А самае цяжкае – паказаць жывое жыццё жывога чалавека. Сёння, зараз, тут, упершыню здарылася Нешта.
– Хутка будзе прэм’ера "Чайкі" ў Купалаўскім. Вы там задзейнічаны?
- Не. Новых спектаклей пакуль у меня няма. У нас фінансаванне па "рэшткавым прынцыпе", і далі грошы толькі на "Чайку".
Заслужаная артыстка Беларусі Тамара Міронова віншуе юбіляра
Віншаванне ад народного артыста Беларусі Арнольда Помазана
Акцёр пайшоў клеіць бараду, а мы – ў глядзельную залу. Выхад народнага артыста на сцэну ў ролі Мульціка гледачы сустрэлі авацыямі, як і адказ героя, які чысціў бульбу, на пытанне Ганны "Колькі табе год?". "80!" – яўная змена тэкста п'есы.
Генадзь Сцяпанавіч на сцэне смяяўся, танчыў, плакаў, паміраў, хапаўся за сэрца і зноў прымушаў кожнага ўзгадаць родных старых.
На сцэне выступіў зорны склад спектакля "Вечар": заслужаная артыстка Беларусі Тамара Міронава і народны артыст Беларусі Генадзь Гарбук, які таксама нядаўна адзначыў 80-годдзее.
Падчас урачыстага віншавання народны артыст у адказ на кампліменты пра знешні выгляд прызнаўся бодрым голасам і са смехам: "І гэта нягледзячы на тое, што я сябе не вельмі добра сёння адчуваю".
Аўтар п'есы Аляксей Дудараў прызнаўся, што казаў рэжысёру-пастаноўшчыку Купалаўскага тэатра Валерыю Раеўскаму, што з Аўсяннікава выйдзе выдатны Гастрыт. Аднак яго зацверділі на ролю Васіля (Мульціка).
– Калі я ўбачыў, як абіраецца бульбіна, я ўспомніў усіх сваіх продкаў, якіх не ведаў і ведаць нават не мог. Я ўспомніў усю Беларусь, вось яна была перада мной у вобразе Мульціка", – ўзгадваў Дудараў. Драматург павіншаваў Генадзя Сцяпанавіча і сказаў: "Вечар" павінен жыць! Яшчэ не вечар".
Першы намеснік міністра культуры Ірына Дрыга зачытала віншаванне ад прэзідэнта Беларусі:
"Дзякуючы самабытнаму таленту і багатай палітры творчых метадаў, вы стварылі мноства разнапланавых акцёрскіх работ, якія па праву ўвайшлі ў залаты фонд айчыннай культуры. Ваша драматычнае майстэрства, бліскучы гумар, здольнасць увасабляць адметныя рысы народнага характару і шчыра перадаваць пачуцці атрымалі шырокае прызнанне калькіх пакаленняў акцёраў і гледачоў. Высокай адзнакі заслугоўвае ваш уклад у стварэнне, захаванне і развіццё традыцый беларускага тэатральнага мастацтва і выхавання творчай моладзі. Жадаю вам жыццёвага і творчага даўгалецця і невычэрпнага натхнення".
Скульптар Іван Міско зрабіў бюст артыста
Артысты Купалаўскага тэатра віншуюць юбіляра
Генадзь Аўсяннікаў прымаў кветкі і падарункі, жартаваў, што "юбілей – гэта калі шмат кветак, але ты яшчэ жывы". Ужыўшы спартыўны тэрмін, ён адзначыў, што зараз для яго ідзе дадатковы час.
Артыст падзякаваў сваім калегам - класікам беларускай сцэны, з якімі яму ўдалося працаваць 58 год на сцэне купалаўскага, а таксама цяперашняму калектыву тэатра. Асобна ён падзякаваў сваёй жонцы, "музе і самаму своеасабліваму крытыку яго працы" Ніне Уладзіміраўне Завадскай.
Прачытаўшы верш Пушкіна "Телега жизни", са словамі "зацалавалі жанчыны мяне" юбіляр сыйшоў са сцэны. пажартаваўшы, што калегі чакаюць трэці акт.