Акно ў нязнаны свет

Сёння дакранёмся да творчасці Максіма Багдановіча і ўспомнім яго верш «Возера», які паэт напісаў у 1910 годзе. Твор невялікі па памеры, таму маж-ліва прывесці яго цалкам:

Стаяў калісь тут бор стары,

І жыў лясун у тым бары.

Зрубалі бор — лясун загінуў.

Во след яго ад той пары:

Сваё люстэрка ён пакінуў.

Як у нязнаны свет акно,

Ляжыць, халоднае, яно,

Жыццё сабою адбівае

І ўсё, што згінула даўно,

Ў цёмнай глыбіні хавае.

А вось пераклад гэтага верша на рускую мову, які зрабіў Іван Карасёў:

Слыхал, когда-то был здесь бор,

И жил в нем леший с давних пор.

Срубили бор, и леший сгинул,

Людской заслышав разговор.

Здесь зеркальце свое он кинул.

Как света тайного окно,

Лежит холодное оно,

Свой век спокойно доживая,

И все, что минуло давно,

В глубинах темных сокрывает.

Цяпер некалькі слоў звычайных перакладаў:

Неряха — шмаравоз

Ходули — дыбы

Запачкать — загнюсіць

Стыдно — сорамна

Пучеглазый — лупаты

Сплетня — плётка

Укор — ушчуванне

На гэтым сёння ставім кропку. У наступны раз, спадзяюся, зноў нешта цікавае пашукаем.