I сэрца зноў кахае…

Міжволі ўспомнілася юнацтва, калі зноўку прачытаў гэтыя неўміручыя радкі, і стала неяк шчымліва і сумна на душы. Чаму ж? Можа, таму, што тыя гады ніколі ўжо не вернуцца, а паэзія Аляксандра Пушкіна назаўсёды застанецца маладой і запатрабаванай для ўсіх прыхільнікаў яго творчасці. Нагадаем гэтыя радкі на мове арыгінала:

На холмах Грузии лежит ночная мгла;

Шумит Арагва предо мною.

Мне грустно и легко; печаль моя светла;

Печаль моя полна тобою,

Тобой, одной тобой... Унынья моего

Ничто не мучит, не тревожит,

И сердце вновь горит и любит — оттого,

Что не любить оно не может.

А вось як гучыць гэты верш па-беларуску. Чытайце, параўноўвайце, атрымлівайце асалоду:

На ўзгорках Грузіі ўначы ляжыць імгла;

Арагвы шум перада мною.

І лёгкі сум душы, і светлы, як сляза;

Бо сум напоўнены табою,

Табой, адной табой... І смутку ўжо майго

Нішто не мучыць, не трывожыць,

І сэрца зноў гарыць, кахае — з-за таго,

Што не кахаць яно не можа.

А цяпер некалькі слоў звычайных перакладаў:

Думка — мысль

Вулей — улей

Вока — глаз

Кош — корзина

Фэст — праздник

Кава — кофе

Кілішак — рюмка

Гронка — гроздь

Грозьба — угроза

Шкілет — скилет

Страха — крыша

Сілкаванне — питание

Лядоўня — ледник

Паляванне — охота

Павець — навес

Тут і ставім кропку. Спадзяюся, у наступны раз зноўку нешта цікавае пашукаем.