Што ж наперадзе? Я не ведаю…

Гэты лірычны верш Аляксандр Блок напісаў у далёкім 1914 годзе. Прайшло амаль сто гадоў з таго часу, а твор, як кажуць, не згубіў актуальнасці і сёння. Бо гэта — сапраўдная паэзія. Верш невялікі па памеры, таму варта прывесці яго цалкам на мове арыгінала:

Была ты всех ярче, верней

и прелестней,

Не кляни же меня, не кляни!

Мой поезд летит,

как цыганская песня,

Как те невозвратные дни...

Что было любимо —

все мимо, мимо...

Впереди — неизвестность

 пути...

Благословенно, неизгладимо,

Невозвратимо... прости!

А вось як ён гучыць у перакладзе на беларускую мову, які зрабіў Мікола Федзюковіч:

Была ты пяшчотнай часінай

прадвесняй,

Не крыўдуй на мяне, не кляні!

Мой поезд ляціць,

як цыганская песня,

Як беспаваротныя дні...

Усё, што любіла ты, —

міма і міма...

Наперадзе што? — я не ведаю,

друг...

Усё блаславёна і непрымірыма,

Беспаваротна... даруй!

А цяпер некалькі слоў звычайнага перакладу з рускай на беларускую мову:

Взрыв — выбух

Целебно — гаюча

Опыт — дослед

Печатник — друкар

Оттащить — адтарабаніць

Отверстие — адтуліна

Запачканный — замурзаны

Отрицательный — адмоўны

Звездопад — зарапад

Ростовщик — ліхвяр.

Ну і досыць на сёння. У наступны раз, спадзяюся, зноўку нешта цікавае пашукаем.