I пар гарачы развяжа язык…

Гэта песня добра вядома аматарам творчасці Уладзіміра Высоцкага. Верш быў напісаны ў 1968 годзе. Нагадаем нашым чытачам некалькі слупкоў на мове арыгінала:

Протопи ты мне баньку, хозяюшка,

Раскалю я себя, распалю,

На полоке у самого краюшка

Я сомненья в себе истреблю.

Разомлею я до неприличности,

Ковш холодной — и все позади,

И наколка времен культа личности

Засинеет на левой груди.

Протопи ты мне баньку по-белому —

Я от белого свету отвык,

Угорю я, и мне, угорелому,

Пар горячий развяжет язык.

Сколько веры и лесу повалено,

Сколь изведано горя и трасс!..

А на левой груди —

профиль Сталина,

А на правой — Маринка анфас…

А цяпер прапануем вашай увазе гэты твор у перакладзе на беларускую мову, які зрабіў Міхась Булавацкі:

Прапалі ты мне лазню,

спадарынька!

Распалю я сябе, распяку,

На палку — разамлелы,

распараны, —

Я сумненні свае адсяку.

Задымлю, як вясною праталіна.

Коўш халоднай — і ўсё адымчыць.

І наколка часоў культа Сталіна

Засінее на левым плячы.

Прапалі ты мне лазню па-беламу —

Я ад белага неяк адвык.

Ашалею — і мне, ашалеламу,

Пар гарачы развяжа язык.

Колькі веры і лесу павалена!

Колькі зведана гора і трас!

А на левым плячы —

профіль Сталіна,

А на правым — Марынка анфас.

Эх, за веру маю безаглядную

Колькі год я ў раі перавёў!

Прамяняў на жыццё непрагляднае

Несусветнае глупства сваё!..

Зябну я, успамінамі змучаны,

Пар мне думкі змяшаў-паламаў.

І з туману халоднай мінуўшчыны

Выплываю ў гарачы туман.

Загурчэлі мне думкі пад цемечкам:

Што ж, дарма я плячо ім змарыў?

І лупцую бярозавым венічкам

Я на спадчыне з мрочнай пары…

На гэтым сёння ўсё. У наступны раз, спадзяёмся, зноў нешта цікавае знойдзем.