Мы — вольныя птахі…

Сёння зноўку пачнём з класікі. Гэтыя радкі Аляксандра Пушкіна, мяркую, многім вядомыя. Згадаем некалькі іх з верша “Узник” (“Вязень”), які быў напісаны ў далёкім 1822 годзе:

Сижу за решеткой в темнице сырой.

Вскормленный в неволе орел молодой,

Мой грустный товарищ, махая крылом,

Кровавую пищу клюет под окном,

Клюет, и бросает, и смотрит в окно,

Как будто со мною задумал одно…

А вось і пераклад на беларускую мову:

Сяджу я за кратамі ў цемры гады.

Узрослы на волі арол малады,

Сябрук майго суму, махае крылом,

Крывавую ежу клюе за акном.

Клюе і кідае, глядзіць у акно,

Як быццам са мною задумаў адно.

Заве мяне поглядам, крыкам сваім

І хоча сказаць мне: “Давай паляцім!

Мы — вольныя птахі; пара, брат, пара!

Туды, дзе за хмарай бялее гара,

Туды, дзе за морам віднее маяк,

Дзе толькі вятрыскі гуляюць ды я”.

А цяпер вашай увазе прапануюцца звычайныя словы-пераклады. Як кажуць, матайце на вус:

ботва —цяўе

тысячелистник (бот.) — крываўнік

достояние, пожитки — набытак

неясыть (зоол.) — кугаўка

вкус — смак

жара, зной — спякота

дело — справа

изжога — пякотка

пола — крысо

пинок — выспятак

испугаться — спудзіцца

неистовый — апантаны

лепесток — пялёстак

уютный — утульны

щекотливо — казытліва

вожжи — лейцы

следить, высматривать — цікаваць

сосна — хвоя

плотник — цясляр

на ощупь — навобмацак

жертва — ахвяра

Ну і досыць на сёння. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.