Люблю вясною навальніцу…

Хто ж не памятае вось гэтыя знакамітыя радкі Цютчава:

Люблю грозу в начале мая,

Когда весенний, первый гром,

Как бы резвяся и играя,

Грохочет в небе голубом.

Гремят раскаты молодые!

Вот дождик брызнул, пыль летит…

Повисли перлы дождевые,

И солнце нити золотит…

Безумоўна, вы здагадаліся, што далей будзе пераклад гэтага верша на беларускую мову. Сапраўды, так. Чытаем:

Люблю вясною навальніцу,

Калі блакітным майскім днём,

Нібы гуляе-весяліцца,

Грукоча ў небе першы гром.

Грымяць грымоты маладыя,

Вось дожджык пырснуў, пыл курыць,

У небе перлы дажджавыя,

І сонца ніткі залаціць.

З гары бяжыць ручай вясёлы,

Не заціхае гамана,

І грай лясны, і пошум долу —

Усё туруе перунам.

Ты скажаш: ветрагонка Геба

З усмешкай, кормячы арла,

Грымотнапенны кубак з неба

На дол праз край пераліла.

Ну а зараз, уласна кажучы, проста проза:

сундук — куфар

красавица — прыгажуня

фитиль — кнот

лейка — палівачка

спутник — спадарожнік

грабитель — рабаўнік

яичница — яечня

сабля — шабля

трактирщик — карчмар

майский жук — хрушч

танцы, пляска — скокі

натощак — нашча

омут, водоворот — вір

сочувствие — спагада

босиком — басанож

свадьба — вяселле

невинность, целомудрие — цнота

бумага — папера

обращение — зваротак

охапка — абярэмак

зерно, хлеб — збожжа

очки — акуляры

травля — цкаванне.

На гэтым ставім кропку. Спа-дзяёмся, у наступны раз зноў нешта перакладзём.