Маралісты могуць спаць спакойна

«Словы сапраўды скончыліся. Ад літаратараў засталіся адно манахромныя выявы, якія ня хочуць сказаць вам нічога. За іх гэта зробіце вы. Як зможаце сабе дазволіць», — адзначаецца на вокладцы кнігі паштовак «Канец словаў-2: home collection», якая складаецца з 30 фота аголеных літаратараў.

Далі сабе распрануць — «і фізічна, і метафарычна» — Віталь Рыжкоў, Севярын Квяткоўскі, Андрэй Адамовіч, Юрась Барысевіч і Анатоль Івашчанка.

Як распавяла аўтар і каардынатар праекту Дар’я Сітнікава, «усё пачалося яшчэ год таму, калі мы рабілі каляндар «Канец словаў». Бо разам з ім мы выпусцілі і бонус — некалькі паштовак з фотаздымкамі літаратараў. І зірнуўшы на гэты ўдалы бонус, мы вырашылі зрабіць яго паўнавартасным праектам. Тым больш, што водгукі былі вельмі станоўчыя».

«Нам патрэбна эротыка. Сьціплая. Хатняя. Мужчынская», — анансуюць свае дзіця аўтары праекту ў прадмове да выдання.

Калі мінулая частка праекта — каляндар «Канец словаў»  — была ў стылі альтэрнатыўнага гламуру, і фотаздымкі былі пастановачныя, то гэтыя паштоўкі больш шчырыя і нечаканыя, кажа Сітнікава. «Фатограф працаваў як нябачны назіральнік — з-за гэтага у гледача ладзіцца больш моцная сувязь з нашымі літаратарамі-мадэлямі», — дадае яна.

«Канешне, кожны чалавек ведаў, што я яго здымаю, — нагадаў фатограф Ігар Саўчанка. — Але мы дамовіліся, што яны будуць весці сабе як звычайна і рабіць тое, што яны робяць заўсёды ў гэты час ў адзіноце. Таму працу можна назваць такой псевўдадакументалістыкай. І гэтая дакументалістыка, як мне падаецца, з’явілася дзякуючы паразуменню і даверу паміж мной і мадэлямі».

Дарэчы, здымалася ўсё ў сапраўдных кватэрах літаратараў.



«Мне куды больш няёмка было не з-за распранутасці, а з-за таго, што здымалася гэта ўсё дома, куды я толькі пераехаў і не паспеў зрабіць усё так, каб было не сорамна запрасіць госця, — прызнаўся Віталь Рыжкоў. — Што да аголенасці, то мы адразу дамовіліся, што на фота можна будзе пабачыць не больш, чым на гарадскім пляжы. Не думаю, што адэкватнага чалавека гэта можа збянтэжыць. Таму з лёгкім сэрцам я ўзяў удзел у праекце».

«Жонка дала згоду на мой удзел, астатняе мяне не хвалюе, — выказаў сваё меркаванне наконт аголенасці Севярын Квяткоўскі. — Я не баюся свайго тоўстага жывату альбо недастаткова шырокіх плеч».

Кожнае фота ў зборніку «Канец словаў» суправаджаецца надпісамі на адваротным баку ад літаратараў: напрыклад, «Не пакідайце Basic Language вашую, каб ня ўмёрлі» ад Барысевіча, «Праўда — зацюканая аднакласніца з прагаю падабацца» ад Рыжкова і «За ўсведамленне безальтэрнатыўнасці фактаў рэчаіснасці» ад Квяткоўскага.

Прычыны ўзяць удзел у праекце ў кожнага былі свае. «Па-першае, я добра ведаю і люблю мастака Ігара Саўчанка, які сёння самы вядомы беларускі фатограф — таму без пытанняў згадзіўся працаваць з ім, — кажа Квяткоўскі. — Па-другое, я вельмі люблю дражніць нашае ханжаскае, сумнае і двухаблічнае грамадства».

«І аўтары, і ўдзельнікі праекта — вельмі мне сімпатычныя і прыемныя людзі. Цікава было паспрабаваць сабе ў новай ролі мадэлі. А вынікам я не проста задаволены, а нават здзіўлены тым, як цудоўна ўсё атрымалася», — выказаўся Рыжкоў.

Да і сам мастак радуецца выніку. «Канешне, як заўсёды, мне больш падабаецца сам працэс. Але, трэба заўважыць, што дадзеным вынікам я задаволены настолькі, што няма жадання штосьці змяніць альбо дадаць», — прызнаўся Саўчанка.



Шмат хто можа ўспрыняць другі «Канец словаў», як адказ альбо працяг каляндару з аголенымі жанчынамі-творцамі.  Але, як заўважыла, Сітнікава, «гэты каляндар стаў для нас сюрпрызам. Мы ўжо даўно рыхтавалі нашыя паштоўкі, час адцягвалі толькі тэхнічныя праблемы. Але не лічу, што аголеныя паэткі адбяруць нашую папулярнасць, бо мы ў розных вагавых катэгорыях. Думаю, гэта проста яшчэ адзін каляндар з аголенымі жанчынамі».

Напачатку вокладцы мужчынскага набору паштовак загадкава значыцца: «Гэта — не працяг. Гэта канец. Словаў», а напрыканцы: «Гэта — не канец. Гэта — працяг. Будзе. Словамі».

«Для мяне гэта кніга — чыстая рэалізацыя канцэпцыі канца словаў, — кажа Сітнікава. — Ад новага праекта ніхто не адмаўляецца, але падаецца, гэтая кніга паштовак — лагічнае завяршэнне праекту. Таму пакуль што маралісты могуць спаць спакойна».