Прастытуткі: чаму яны нам агідныя?

Мала ў свеце прафесій, якія прайшлі б такі звілісты і цяжкі шлях. Ад абагаўлення святых істотаў да паўсюднай пагарды.

Жрыцы кахання — іх рэлігійнае прызначэнне да гэтага часу захавалася ў іранічным вызначэнні, дадзеным гэтым адкрыта апранутым, вульгарна нафарбаваным і бесцырымонна сябе паводзячым прафесіяналкам вялікага сэксу.

Але прастытуткі — зусім не цэнтр сусветнага зла, як і не ўвасаблялі яны ніколі боскую таямніцу.

Ці ведаеце вы, што ў Старажытным Егіпце, Індыі, Кітаі, Ізраілі, Старажытнай Грэцыі пры храмах абавязкова служылі жанчыны шляхетнага, а часам і царскага паходжання? Любошчы з імі прыраўноўвалася да ахвяры багам, і тое было даступна толькі абраным. Гэтыя жанчыны былі выдатна адукаваныя, рознабакова развітыя, выдатна спявалі і танцавалі. Яны з’яўляліся элітай тагачаснага грамадства, прычым — самай яе верхавінай.

Ці не адтуль пайшла агульнасусветная жаночая нянавісць да прастытутак, агульнапланетарнае іх асуджэнне ў традыцыйным жаночым грамадстве, дзе дрэнна хаваецца пагарда і чорная нянавісць да іх?

Вядома: гэтая «намаляваная сучка» робіць тое ж самае, што ты вымушаная рабіць кожную ноч з набрыдлым мужам. Толькі табе — кухталі, а ёй — гонар і павага.

Як бы тое ні было, са знікненнем старажытных цывілізацый закацілася і слава прастытуткі. Пачаўся яе доўгі і цяжкі шлях ад публічных дамоў да дзяжурства на трасах.

Чамусьці лічыцца, што прастытуткі толькі тое і рабілі, што маральна разбэшчвалі грамадства і паніжалі ўзровень грамадскай маральнасці, адрывалі мужыкоў ад хаты і збівалі іх з сапраўднага шляху. Напэўна, гэта менавіта нашчадкі тых жанчын, што адкрыта зайздросцілі вясталкам, працягвалі свой высокамаральны наступ на прадстаўніц свабоднай прафесіі.

А прастытуткі паміж тым рабілі сваю справу. І не толькі забаўлялі чужых мужоў.

Вялікая франузская спявачка Эдыт Піяф была выхаваная ў публічным доме прастытуткамі. Вялікі Мапасан стаў адным з самых тонкіх псіхолагаў сусветнай культуры дзякуючы цесным зносінам з працаўніцамі вольнага сэксу. Першымі, хто даваў адпор захопнікам ў любой краіне, адмаўляючыся абслугоўваць варожых салдат, былі прастытуткі. Часам адзінымі, у каго маглі знайсці прытулак гнаныя і праклятыя, тыя, каго пераследвалі і асуджалі, былі гэтыя чуллівыя жанчыны. Таму што лепш за іншых ведаюць, як гэта — быць адкінутым грамадствам.

Вядома, сёння прастытуткі ўжо не тыя. Іх сёння ўзялі ў абарот. Жорсткія і бесчалавечныя сутэнёры (куды да іх старамодным мадам, якія трымаюць ўтульныя публічныя дамы!), нахабныя кліенты, пастаўленыя на шырокую нагу каналы пастаўкі нічога не падазраючых дзяўчынак у страшныя публічныя дамы ўбогіх гарадскіх ускраін…

А грамадства грэбліва пазірае на гэтых худзенькіх, спітых дзяўчынак, вымушаных цягацца ля начных трас у трагічнай надзеі на нямытага і стомленага кліента…

Напэўна, сёння ваяўнічыя хатнія гаспадыні могуць быць задаволеныя. Прастытутка канчаткова стала ізгоем.

Яна назаўжды ператварылася ў сацыяльны адкід. Цяпер ні ў каго не падымецца рука пашкадаваць, прытуліць, і ўжо тым больш знайсці боскі пачатак у прастытуткі.