19 лютага ў галерэі «Ў» адбылася прэзентацыя зборніка памяці вядомага беларускага літаратуразнаўцы і гісторыка Генадзя Кісялёва «…Пачуць, як лёсу валяцца муры». Так, радком з прысвечанага навукоўцу верша Уладзіміра Караткевіча, назвалі зборнік складальнікі — Лія Кісялёва і Аляксандр Фядута.

Невялікі зала быў запоўнены. Прыйшлі тыя, хто ведалі Генадзя Васільевіча, і тыя, хто прысвяціў яму свае артыкулы ў зборніку. Вядучы Віталь Скалабан асабліва адзначыў ролю Польскага інстытута і Пасольства Літоўскай Рэспублікі, без дапамогі якіх кніга не выйшла б у свет.

Калі б у залі было шмат моладзі, можна было б сказаць, што ёй давялося ўбачыць прадстаўнікоў усіх пакаленняў беларускай гуманітарнага веды. Выступалі Арсень Ліс, Вячаслаў Рагойша, Вячаслаў Чамярыцкі, Міхась Тычына, Вольга Гарбачова, Язэп Янушкевіч. Але моладзі было занадта мала.

Ігар Запрудзкі асабліва адзначыў грамадзянская значэнне даследаванняў Генадзя Кісялёва, падкрэсліўшы тую нянавісць, якую і сам Кісялёў, і яго любімы герой — Кастусь Каліноўскі — да гэтага часу выклікаюць у белорусафобаў. А Сямён Букчын звярнуў увагу на іншае — усё‑такі імёны аўтараў «Энэіда» і «Тараса на Парнасе», адкрытыя Кісялёвым, увайшлі ў школьныя падручнікі, а самім героям «Тараса …» будзе пастаўлены помнік.

Але галоўнае — кнігі Кісялёва перавыдаюцца і чытаюцца.